تأليف : عبد اللّه بن محمد بن احمد عذرى بشبيشى (م 820ق) .
اين كتاب ذيلى است بر المعرّب جواليقى و نسخه اى از آن در دار الكتب قاهره موجود است . اين كتاب در سال 1999م به عنوان پايان نامه در دانشكده تحقيقات اسلامى بخش «اللغة العربية و آدابها» دانشگاه الازهر مصر تصحيح شده است . ۱
6 . المستنهى في البيان والمنار للحيران في إعراب القرآن وأسراره المعربة و معانيه المعجمة ، تأليف : محمد بن على بن احمد سابق الدين نحوى (م قبل از 709 ق) .
بروكلمان سهوا اين كتاب را به يعيش بن على بن يعيش اسدى (م 643 ق) نسبت داده است . اين كتاب به عنوان پايان نامه دكترى «نوال سليمان الثنيان» در دانشكده تربيت زنان رياض تصحيح شده است . ۲
7 . معرفة اللغات مما في كتاب اللّه من لغات سائر العرب و العجم ، تأليف : كامل بن جامع . ۳
8 . المهذب في ما وقع في القرآن من المعرَّب ، تأليف : عبد الرحمن بن ابى بكر بن محمد سيوطى (م 911 ق) .
در اين كتاب بنابر تصريح مؤلف در مقدمه كتاب ، آنچه كه در قرآن از الفاظ معرّب وارد گرديده ، 117 كلمه مى باشد كه در اين كتاب آمده است .
اين كتاب براى اولين بار در سال 1971م به اهتمام «السيد عبد اللّه
1.شذرات الذهب ، ج ۹ ، ص ۲۱۴ ؛ وجيز الكلام ، ج ۲ ، ص ۴۵۰ ؛ الضوء اللامع ، ج ۷ ، ص ۵ ؛ إنباء الغمر ، ج ۷ ، ص ۲۸۷ ؛ الأعلام ، ج ۶ ، ص ۶۸ ؛ دائرة المعارف بزرگ اسلامى ، ج ۱۲ ، ص ۱۷۰ ؛ معجم المعاجم ، ص ۶۵ .
2.تاريخ الأدب العربى ، ج ۵ ، ص ۲۷۵ ؛ معجم المؤلفين ، ج ۳ ، ص ۴۹۷ ؛ الفهرس الشامل ، ص ۳۴۷.
3.معرفة الآثار ، ص ۲۰۵.
