چهارم اين كه سبك و شيوه نگارش رساله معربات بسيار متفاوت با سبك و شيوه فرهنگ رشيدى است ؛ چرا كه در فرهنگ رشيدى تتوى حرف اول را باب و حرف دوم را فصل قرار دادن بدين نحو كه در «باب الألف مع الباء التازي» كلماتى چون آب ، آباد ، آباره ، آبان و . . . قرار گرفته است .
جالب آن كه خود در مقدمه بيان مى دارد : «چه در اين ترتيب ضبط لغات خصوصا لغات فرس بيشتر و بهتر مى شود» چنان كه بعد از مراجعت بدين كتاب معلوم شود . ^۱
حال آن كه در رساله معربات حرف آخر كلمه ، باب قرار گرفته است و هيچ ترتيب خاصى نيز در هر باب ديده نمى شود ، بدين نحو كه كلمه نشا ، كسرى ، حبارى و . . . در باب الألف قرار گرفته اند .

نسخه هاى كتاب و روش تصحيح

در تصحيح اين رساله از دو نسخه استفاده شد ؛ اول نسخه دست نويس استاد بزرگوار جناب آقاى صدرايى خويى كه با گشاده دستى و بزرگوارى فراوان به اين حقير داده شد و آن نسخه از روى يك نسخه شخصى در دهلى نوشته شده كه بنابر گفتار كاتب از روى نسخه اصل به خط مصنف در صبح روز نهم شوال سال 1270ق كتابت شده بود و جناب آقاى صدرايى خويى نيز در سفرى كه به هند داشته ، اين نسخه را ديده و در تاريخ 16 مهر 1375 ش كتابت نموده اند .
نسخه دوم نسخه اى است كه جناب آقاى محمد عباسى به سال 1337ش از روى آن نسخه ، رساله حاضر را با عنوان رساله معربات