ديباج : معرّب ديبا .
باذَروج : به فتح ذال معجمه ، معرّب بادْرو به سكون دال مهمله .
لوبياج : معرّب لوبيا .
كُرّج : به ضم و تشديد راء ، معرّب كره به معنى كره ^۱ اسب و جز آن .
كَرَج : به فتحتين ، معرّب كره ، يعنى ^۲ چرك مطلق و سبزى كه بر روى نان نشيند ^۳ و عرب بعد از تعريب از آن مصدر و افعال و اسما استعمال نموده اند ^۴ ، تقول ^۵ : تَكَرّج الخبز تكرُّجا لذا ^۶ علت خضرته . و نانِ كره گرفته را متكرّج گويند .
فالوذج : معرّب پالوده . و صاحب قاموس گويد : الفالوذق حلوا و لا تقل فالوذج . ^۷
كوسج : معرّب كوسه .
جَوزينَج : به فتح ، معرّب ^۸ گوزينه .
لوزينج : معرّب لوزينه و اين هر دو حلوا معروف باشد . ^۹
كيرينج : ^۱۰ معرّب كيرينه و آن چرمينه زنان باشد .
بهرج و نبهرج : هر دو معرّب نبهره يعنى ناسره .
بَنَفسج : به فتحتين ، معرّب بنفشه .
شُفارِج : به ضم و كسر راء ، معرّب پيشپاره ^۱۱ و آن طبقى و خوانى ^۱۲ است كه در آن پياله هاى نُقل و عطر چيده ^۱۳ به مجلس آورند ^۱۴ ، كذا في القاموس ؛ اما در سامى گفته كه شفارج حلوايى است و در كتب لغت پارسى ^۱۵ پيشپاره ^۱۶ نيز يك ^۱۷ قسم حلوايى است نه طبق و نه ^۱۸ خوان چنانچه ^۱۹ صاحب قاموس گمان برده است .