تارَح : به فتح راء ، معرّب تارُح ^۱ به ضم راء .

باب الحاء المعجمة

فُرفُخ : به ضم ^۲ هر دو فاء ، معرّب قرفه ^۳ يعنى خرفه .
كامخ : معرّب كامه .
برزخ : معرّب برزه ، يعنى مكان مرتفع ، و قبر را براى آن برزخ گويند كه از زمين بلند است و صور را از آن جهت نام گفته اند كه به سوى عرش عظيم بلند شده ؛ چنانچه در كتاب يواقيت الجواهر مذكور است . ^۴
فرسخ : معرّب فرسنگ .
زِرنيخ : به كسر ، معرّب زَرنيخ به فتح .
طَلَخ : به فتحتين و سكون خاء ، معرّب تلخ چكوك و آن گياهى است . ^۵

باب الدال

نرد : معرّب نرد و واضعش اردشير است و لهذا او را نردشير گويند .
فرند : بكسرتين و سكون نون ، معرّب پرند به فتح يعنى جوهر شمشير و پارچه معروف . ^۶
كَستَزود : به فتح كاف و تاء و سكون سين و ضم راء معجمه ، معرّب كاست و افزود و آن دفترى است كه در آن حساب خراج نگاه دارند .
لازِود : به كسر زاى تازى ، معرّب لاژْورد ، به سكون زاى پارسى ^۷ و بعضى به ضم زاى تازى معرّب گفته اند و صحيح اولى ^۸ است ؛ چه بر وزن زِوَد ^۹ به كسر زاء ^۱۰ و فتح