واو قمطر ^۱ آمده و به ضم اول صيغه نيامده ، چنان كه محقق شريف در شرح مفتاح گفته . اما لاجورد مغير لاژورد است . به لغت اصلى ، چنانچه در رساله مغيرات مبين شده است . ^۲
سِجاوند : به كسر ، معرّب سَكاوند به فتح و ^۳ آن موضعى است در ^۴ سيستان ؛ زيرا كه سگ در آن بسيار است ، يا آن كه مردم آن موضع را ^۵ به واسطه بدى سگ گفته باشند .
اِقليد : به كسر ، ^۶ معرّب كليد يا اكليد .
قند : معرّب كند ، به كاف تازى .
بافْد : به سكون فاء ، معرّب بافت و آن شهرى است به كرمان قريب ^۷ يزد ، كه الحال عوام بافق گويند . قال في القاموس : التقى فيه ساكنان .
صغه ^۸
: معرّب سغد و صاحب قاموس هر كدام را على حده موضعى ^۹ گمان برده و آن محل تأمل است ^۱۰ و تحقيق آن است كه سغد دو موضع است و هر دو به سين است ؛ يكى باغستان به سمرقند و ديگر موضعى است به ميان كال از مضافات سمرقند و ثانى را عرب به صاد معرّب كرده اند و اول به سين گذاشته اند جهت تفرقه و سغد را ^۱۱ در اصل به معنى زمين نشيب گفته اند ^۱۲ كه آب در آن جا ^۱۳ جمع شود .
بُدّ : به ضم و تشديد دال ، معرّب بت .
بريد : معرّب بريده دم ، و آن در اصل استرى است كه دُم او را مى برند ^۱۴ براى نشان و به مقدار دو فرسنگ ^۱۵ نگاه دارند به جهت خبر بردن و الحال آن شخص را گويند كه