زُرَّق ^۱ : به ضم و تشديد راء مفتوح ، [معرّب] زرّه مرادف جرّه .
طابق : معرّب تاوه يا تابه .
لُقانِق : به ضم و كسر نون ، معرّب لَكانه به فتح و آن چرب روده است .
رَزدَق و رستق : معرّب رسته . و ^۲ في المغرب : «الرزدق: الصف، و في الواقعات رستق الصفارين و البياعين» انتهى و ظاهرا كه اول ^۳ معرّب رزده است مرادف رسته .
منجنيق : به فتح و كسر ، معرّب منجنيك .
جُوالِق : به ضم و ^۴ كسر لام ، معرّب جوال ، جَوالِق : به فتح و كسر لام ، جمع آن .
دانق : معرّب دانگ .
قرطق : معرّب كرته .
يلمق : معرّب يلمه .
قربق : معرّب گربه ، مرادف كلبه .
ديزق : به فتح ، معرّب ديزه ، يعنى سياه .
باذَق : به فتح ذال معجمه ، معرّب باده .
بيذَق : به فتح ، معرّب پياده .
طربق : به فتح ، معرّب تَربه ، يعنى تَرف كه به تركى قراقروت گويند .
دورَق : به فتح ، معرّب دوره ، يعنى سبوى دسته دار و از فرهنگ ها و اشعار فارسى به معنى قدح ظاهر مى شود ، خسرو گويد :

ساقيا مى ده كه امروزم سر ديوانگى استدوره پر گردان^۵كه مرگم از تهى پيمانگى است
سوزنى گويد :
حزى سبوى سرى دوره گوش خم پهلوكما سه^۶كدو گردن تكاو^۷گلو^۸
اما صاحب قاموس اِشعار به تعريب لفظ دورق نكرده ، پس ممكن است ^۹ كه دورق معرّب دوره نباشد و در عربى به معنى سبو باشد .
زيبق : به كسر ، معرّب ژيوه ، مرادف جيوه يعنى سيماب .
بَرَق : ^۱۰ معرّب بره .
باشق : به فتح شين و كسر آن ، معرّب باشه .
خَردق : به فتح ، معرّب خورده يعنى شوربا . و صاحب قاموس ^۱۱ گفته : معرّب است ^۱۲ و تعيين نكرده .
فُستق : به ضم ، معرّب پسته .
بَيهق : به فتح ، معرّب بيهك ^۱۳ ، لكن در تاريخ بيهقى معرّب بيهه گفته ، چنان كه گذشت .
ابلق : معرّب ابلك .
راوَق : به فتح واو ، معرّب راوك ، و في القاموس : «الراووق ^۱۴ المصفاة و الباطية ^۱۵ و ناجود الشراب الذي يروق به والكأس» انتهى . پس ظاهر شد كه عربى راووق است نه راوق ^۱۶ و چو هاوون معرّب هاون ؛ چه فاعَل به فتح عين ^۱۷ در كلام عرب نادر است و راوق مغير راوك است نه معرّب آن (و همچنين بهك مغير بيهق است نه آن كه بيهق و