باب الميم

قُمّ : به ضم و تشديد ميم ، معرّب كم كه در كتب ^۱ نيز گويند و آن شهرى است معروف .
بَقّم : به فتح باء و تشديد قاف ، معرّب بكم .
اِبريسَم : به كسر و فتح سين ، معرّب ابريشم .
هِندام : به كسر ، معرّب اَندام يا هَندام به فتح و اين بهتر است چنان كه گذشت در مقدمه و از اين مأخوذ است مهندم يعنى اندام دار ^۲ .
مرهم : آنچه بر جراحت ببندند ، معرّب كذا في الصراح .
صنم : معرّب شمن ، كذا في القاموس و اين غلط است ؛ چه شمن پرست است نه بت و معرّب بودن صنم ^۳
نيز محل تأمل است . ^۴
ساسم : معرّب شيشم و آن درختى است معروف در هند .
سلجم : معرّب شلكم ، مرادف شلغم و به شين معجمه نيز آمده .
لِجام : به كسر ، معرّب لَگام به فتح .
صرم : ^۵ معرّب چرم ، صرّام ^۶ يعنى چرم گرم .
بِرسام : به كسر ، معرّب بَرسام به فتح ، يقال بُرسِمَ بالضم و كسر السين فهو مُرسَم ^۷ بالضم و فتح السين .
خُشنام : به ضم ، ^۸ معرّب خوشنام ، كذا في القاموس .
درهم : معرّب درم .

باب النون

صولجان : معرّب چوگان يا چولگان .
صَرمَنجان :به فتح صاد ^۹ و ميم ، معرّب چرمنگان و آن شهرى است .