ماجُمشون : به ضم جيم و شين معجمه ، معرّب ماه گون .
تخارستان ^۱ : به ضم ، معرّب تخوارستان و آن ملكى است معروف مابين كابل و بلخ ، و تخوار نام حاكم آن ملك بوده .
دَيدَبان : به فتح هر دو دال ، معرّب ديده بان .
دِربان : به كسر ^۲
، البواب فارسية دربان ^۳ ، كذا في القاموس ، درابنه جمع .
فِنجان : به كسر ، معرّب پنگان .
كَسخان : به فتح ^۴ ، معرّب كَشخان به فتح ، به معنى ديوث و نون پيش بعضى اصلى است و وزنش فعلال و چون فَعلال به فتح اول ^۵ در لغت عرب از غير مضاعف نيامده ، كسر دهند و بعضى نون زايد دانند و وزنش فعلان و اين جماعت لغت ^۶ فتح دانند ^۷ .
آذين : ^۸ معرّب آيين و يقال له بالفارسية خوارّه ^۹ ، كذا في المغرب .
قَطِران : به فتح و كسر طاء ، معرّب كنيزان يا كنزان ^۱۰ به حذف ياء .
سِرقين و سِرجين : به كسر ، معرّب سرگين .
طَيلَسان : به فتح طاء و لام ، معرّب تالشان به اماله و كسر لام ؛ چه آن پوشش متعارف قوم
تالش بوده و الف و نون براى نسبت است و ^۱۱ عرب طاء به راء بدل تاء ^۱۲ كردند جهت اخراج لفظ از عجميت و فتح دادند طاء ^۱۳ و لام را ؛ چه فعيلان در كلام عرب بسيار است .
فارقين : معرّب پاركين .