اهل‏بیت علیهم السلام قرار گرفته‏اند. این کتاب کهن‏ترین منبع اصلی روایات صعب و مستعصب است و بیشتر روایات را در این باره گرد آورده است. نکته جالب توجه، مشابهت حکم صادر شده در باره «حدیث» و «امر» اهل‏بیت علیهم السلام است. هر دو صعب و مستصعب‏اند ‏و تحمل و اقرار و ایمان به آن، جز برای چند گروه دشوار دانسته شده است. در هر دو دسته روایت، گروه‏های استثنا شده، سه گروه و مشابه هم هستند: انبیای فرستاده شده، فرشتگان مقرب و مؤمنان‏ آزموده شده.

هم‏چنین، در سخن امام باقر علیه السلام به جابر، ایشان «امر» را بر «حدیث» تطبیق داده است. امام علیه السلام ابتدا از صعوبت «حدیثنا» گفته و سپس خواستار عدم رد «امرنا» شده است:

۰.یا جابِرُ! حَدیثُنا صَعبٌ مُستَصعَبٌ، أَمْرَدُ ذَكْوَانُ وَعْرٌ أَجْرَدُ، لایَحتَمِلُهُ _ وَ اللّه‏ِ _ إلاّ نَبِی مُرسَلٌ، أو مَلَكٌ مُقَرَّبٌ، أو مُؤمِنٌ مُمتَحَنٌ، فَإِذا وَرَدَ عَلَیكَ _ یا جابِرُ _ شَیءٌ مِن أمرِنا فَلَانَ لَهُ قَلبُكَ فَاحمَدِ اللّهَ، وَ إِنْ أنكَرتَهُ فَرُدَّهُ إلَینا أهلَ البَیتِ، و لا تَقُل كَیفَ جاءَ هذا؟ و كَیفَ كانَ؟ و كَیفَ هُوَ؟ فَإِنَّ هذا _ وَ اللّهِ _ الشِّركُ بِاللّه‏ِ العَظیمِ؛^۱

۰.ای جابر، حدیث ما سخت، دشوار، صاف [و بی پوشش]، مردانه [یا فروزان و پر التهاب] و بی پیرایه است. به خدا سوگند! جز پیامبر فرستاده شده یا فرشته مقرّب یا مؤمن آزموده شده، آن را تحمّل نمی‏كند. پس هر گاه ای جابر، چیزی از امر ما آمد و دلت در برابر آن نرم شد، خدا را سپاس بگزار و اگر آن را نفهمیدی، آن را به ما اهل‏بیت علیهم السلام بازگردان و مگو: این چگونه آمده است؟ و این چه بوده است؟ و این دیگر چیست؟ ! كه به خدا سوگند! این كار، شرك آوردن به خدای بزرگ است.^۲

گفتنی است در روایت صفار از ابو حمزه ثمالی نیز این معنا به روشنی یافت می‌شود؛ اما به نظر می‌رسد که این روایت، نقل معنا و متن مختصرشده روایت دیگر صفار باشد. در متن تفصیلی، سخنی از «حدیثنا» نیست و صدر و ذیل حدیث در باره «امرنا» است. گفتنی است شاید بتوان این نقل معنا و اختصار را نشانه تلقی راویان و ناقلان حدیث از هم‌معنایی «امرنا» و «حدیثنا» در این دسته از روایات دانست. متن هر دو نقل را می‌آوریم تا بتوان داوری نمود:

متن مختصر: