اكنون با توجّه به مفاد روايات صريح الكافي و نيز بصائر الدرجات، آيا مي توان سخن طبرسي را پذيرفت و مقصود از اعطاي علم و بيّنه بودن قرآن در دل اين عطا‌شدگان علم را حفظ قرآن و تدبّر در آن دانست؟ اگر برخي از اين روايات و بلكه بيشتر آن‌ها، لفظ «خاصّة» و يا «ايّانا عنّي» را نداشت، مي توانستيم به عموميت «اوتوا العلم» در اين آيه معتقد شويم، امّا تصريح ائمّه عليهم السلام به اختصاص اين آيه به آن‌ها، مانع از اين مي شود كه مانند بسياري از جاها، از قاعده جري و تطبيق
