اين حديث و مشابه آن در منابع حديثي اهل تسنّن نيز به چشم ميخورد (ر.ک: صحيح بخاري، ج 2، ص 51 و ج 6، ص 162؛ سنن ابي داود، ج 1، ص 343؛ سنن ابن ماجه، ج 1، ص 440، ح 1383).
انجام مستمرّ چنين عملي (يا شبيه آن) در امور مهمّ، از امام علي عليه السلام و امام سجّاد عليه السلام نيز گزارش شده است (ر.ک: الکافي، ج 3، ص 470، ح 2؛ فتح الأبواب، ص 156؛ مکارم الأخلاق، ص 320).
و در احاديثي نيز آمده که هر گاه کار مهمّي براي يکي از ائمّه عليهم السلام پيش مي‌آمد، با خدا خلوت کرده دو رکعت نماز مي‌گزارد و بعد از آن صد بار (يا صد و يك بار، به لحاظ آن كه در برخي روايات آمده است كه عدد آن فرد باشد) با ذکر «استخير الله»، از خداي متعال طلب خير مي‌نمود و دعايي مي‌خواند به اين مضمون که: «خدايا، همان گونه که تو ميداني ميخواهم به کاري اقدام کنم و مقدّمات آن را فراهم کرده‌ام. پس اگر اين کار به نفع و صلاح دين، دنيا و آخرت من است، تحقّق آن را براي من آسان گردان. و چنان چه مي‌داني اين کار براي دين، دنيا و آخرت من شرَ است و ضرر دارد، آن را از من دور نما (و مقدّمات آن را از هم فرو پاش) تا تحقّق پيدا نکند. ^۱
هم‌چنين در احاديث متعدّدي ديگران را به اين كار سفارش نمودهاند (ر.ک: الکافي، ج 3، ص 470 ـ 473، باب صلاة الإستخارة).
در ميان اين دسته از احاديث، احاديثي با سند صحيح و موثّق ديده ميشود که به عنوان نمونه به مواردي اشاره مي‌شود.

دو حديث صحيح السند

1. امام صادق عليه السلام فرمود:
صلّ رکعتين و استخر الله. فوالله ما استخار الله مسلم الا خار الله له البتّه؛
دو رکعت نماز بخوان و از خدا طلب خير کن. پس به خدا سوگند، هيچ مسلماني از خدا طلب خير نکند مگر آن که خدا براي او خير مقدّر ميکند ( الکافي، ج 3، ص 470، ح 1).
2. در حديث ديگري از آن حضرت نقل شده است:
قال لي ابو عبدالله عليه السلام: إذا أراد أحدكم شيئاً فليصل ركعتين ثمّ ليحمد الله و ليثن عليه و ليصل علي محمّد و أهل بيته و يقول: «اللهم إن كان هذا الأمر خيراً لي في ديني و دنياي، فيسّره لي و اقدره و إن كان غير ذلك فاصرفه عنّي». فسئلته أي شئ أقرء فيهما؟ فقال: إقرء فيهما ما شئت و إن شئت قرأت فيهما «قل هو الله أحد» و «قل يا أيها الكافرون»؛
امام صادق عليه السلام به من فرمود: هرگاه يكي از شما اراده انجام كاري را كرد، دو ركعت نماز بخواند و پس از آن حمد و ثناي خدا گويد و بر پيامبر و اهل بيتش درود فرستد و بگويد: