2. در دسته اوّل، معارفي والا چون علم خدا به تمامي امور از جمله خير و شرّ انسان‌ها، قدرت بي نهايت او بر انجام امور از جمله پديد آوردن خير براي کسي، و نيز فضل و کرم گسترده او، ارائه شده است.
3. هم‌چنين مفاهيمي عالي از اخلاق اسلامي، چون توکّل به خدا، رضا به قضاي الهي، دعا و طلب خير و اميد داشتن به اجابت از طرف خدا که هر يک پايه‌هاي اساسي و استوار در حوزه معارف دين محسوب مي‌شود، در دسته اوّل احاديث به چشم مي‌خورد.
4. بر اساس صريح آيات فراواني از قرآن كريم (مانند سوره انعام، آيه 59 و 73؛ سوره اعراف، آيه 188؛ سوره يونس، آيه 188؛ سوره نمل، آيه 65؛ سوره سبأ، آيه 74)، كسي جز ذات اقدس الهي، از پس پرده و حقايقي كه قرار است در عالم تكوين رخ دهد كه از آن به غيب تعبير شده است، اطلاع و آگاهي ندارد. و فقط در مواردي خاص و براي افرادي ويژه، بر اساس آن چه خود صلاح مي‌داند. علم و آگاهي محدودي از غيب پديدار مي‌سازد و آن‌ها را به طور محدود بر بخشي از حقايق عالم هستي مطّلع مي‌سازد (مانند آن كه خداوند در مورد حضرت ابراهيم مي‌فرمايد: وَ كَذلِكَ نُري إِبْراهيمَ مَلَكُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لِيَكُونَ مِنَ الْـمُوقِنينَ. سوره انعام، آيه ۷۵).پس اگر قرار بود با پيمودن راه آساني چون استخاره با قرآن، افراد نسبت به حقايق هستي و امور غيبي آن و آينده اطلاع يابند، همگان اين راه را انتخاب كرده و مي‌پيمودند و در واقع، ديگر غيب، نهان و پنهاني در كار نبود بلكه همه چيز براي همه آشكار و پيدا بود.
ناگفته نماند شايد افرادي خاص از اولياي خدا با برقرار كردن ارتباطي معنوي با ساحت قدس الهي، موفّق به دريافت اطلاعاتي كاملاً محدود و اجمالي و گاهي مبهم و كلي شوند كه اين دريافت ميتواند از طريق استخاره و يا هر طريق ديگري باشد و البته كه تأثيري در قضا و قدر نداشته و در واقع بر بخشي جزئي و محدود از همان مقدّرات، آگاهي يافته است.
5. شايد رويكرد استخاره با قرآن، آن هم به طور گسترده و عدم استقبال مطلوب و شايسته از عمل به احاديث دسته اوّل (كه مي‌توان مفاد همان احاديث را استخاره حقيقي، منطبق و هماهنگ با فرهنگ و مفاهيم شريعت دانست) يكي از اين سه عامل را داشته باشد: 1. اين احاديث، براي عموم افراد مذهبي ارائه نشده است. 2. آسان‌تر بودن استخاره با قرآن نسبت به خواندن دو ركعت نماز و صد بار طلب خير كردن از خدا و خواندن دعايي خاص. 3. اعتقاد درست يا غلط به اين كه استخاره با قرآن، اموري از آينده و حقايق عالم تكوين را روشن مي‌سازد.
استخاره و تأثير آن بر قضاي الهي
استخاره، بر اساس مضمون دسته اوّل از روايات (خواندن نماز و صد و يا صد و يك بار طلب خير بعد از آن و خواندن دعايي ويژه و واگذار کردن امر به خدا)، ميتواند مقدّرات غير محتوم و حتي گاه محتوم را عوض کند. اين مطلب، از خود احاديث مبني بر تأثير ويژه دعا در شکل‌گيري
