برکاستن از استرس، پيامدهاي مثبت ديگري را نيز به دنبال دارد که مي‌توان به ارتقاي سطح سلامت و توانايي فرآيند حلّ مسئله دانشجويان اشاره نمود (مقاله «چگونگي مديريت زمان مطالعه دانشجويان در دانشگاه علوم پزشکي کرمان»؛ دو فصل‌نامه طبّ جنوب، ش 1، ص 76 ـ 84). در مطالعه‌اي که توسّط سارث و همکارانش تحت عنوان «اثر مديريت زمان به عنوان يک استراتژي تطابقي جهت کاهش استرس در بين دانشجويان» انجام گرفت، مشخّص گرديد که مديريت زمان، بر پيامدهايي از قبيل عمل‌کرد دانشگاهي، توانايي حلّ مسئله و سلامتي دانشجويان تأثير مثبت داشته است. ^۱ دانشجويان پزشکي در طول تحصيل با حجم بسيار متنوّعي از مطالب درسي روبه‌رو هستند که مطالعه آن نيازمند صرف زمان و داشتن برنامه درسي منظّم است (مقاله «مهارت‌ها و عادات مطالعه دانشجويان پزشکي زنجان»).
بنا بر اين، مديريت زمان مي‌تواند به عنوان روشي جهت پايش و کنترل زمان مطرح شود. احتياج به مديريت و بهره‌وري اثر بخش از زمان در ميان دانشجويان بيش از پيش احساس مي‌شود؛ چرا که يکي از جنبه‌هاي مؤثّر مديريت زمان، کاهش استرس در زندگي است. کاهش سطح استرس، موجب بهبود سطح سلامت روحي و جسمي شده و براي موفقيت تحصيلي دانشجويان لازم و ضروري است.

شادي و شادماني

سرور، حالت خوش و لذّت‌بخشي است که از علم و اطلاع به اين که يکي از اهداف و آرزوها انجام يافته يا انجام خواهد يافت، به انسان دست مي‌دهد. و غم و اندوه، حالت ناگوار و دردناکي است که از اطلاع بر انجام نشدن يکي از هدف‌ها و آرزوها به انسان دست مي‌دهد. ^۲
وقتي آدمي نيازهايش ارضا مي شود و به چيزهاي مورد علاقه اش دست مي‌يابد، احساس و هيجاني در او پديد مي‌آ يد که از آن به شادي و نشاط تعبير مي‌شود و با واژه‌هايي چون شادماني، سرور، وجد، سرخوش، مسرّت، خوشي و خوشحالي هم معناست. شادي، زندگي را خوشايند مي‌سازد و اشتياق براي پرداختن به فعاليت‌هاي اجتماعي را آسان مي‌نمايد. ارسطو، پروراندن عالي‌ترين صفات و خصايص انساني را شادماني مي‌داند. يعني شادي تنها در لذّت‌هاي مادّي گذرا خلاصه نمي‌شود؛ ‌شادماني واقعي در نزديك شدن به هدف والاي آفرينش و آراسته شدن به خصلت‌ها و خوي‌هاي انساني و الهي است. به طور خلاصه مي‌توان گفت: شادي، به