التَّوْرَاةِ وَ الْإِنْجِیلِ وَ الزَّبُورِ أُنْزِلَتْ كُلُّهَا جُمْلَةً فِی الْأَلْوَاحِ وَ الْوَرَق؛

یزید بن سلام از پیامبر اکرم _ صلی الله علیه و آله _ سؤال کرد: چرا قرآن را فرقان نامیده‏اند؟ فرمود: زیرا آیات و سوره‏های آن متفرق است و به صورت الواح نازل نشده، ولی سایر کتب از قبیل صحف و تورات و انجیل و زبور تمام آنها در الواح و ورق نازل شده است.^۱

در روایات، زمان نزول این کتاب در ماه رمضان بیان شده است.

حفص بن غیاث گوید:

حضرت صادق _ علیه السلام _ فرمود که پیغمبر _ صلی الله علیه و آله _ فرمودند: «صحف ابراهیم _ علیه السلام _ در شب اول ماه رمضان نازل شده، و تورات در شب ششم ماه رمضان نازل شد، و انجیل در شب سیزدهم نازل شد، و زبور در شب هیجدهم ماه رمضان و قرآن در بیست و سوم ماه رمضان نازل شده است».^۲

ب) محتوای کلی انجیل

قرآن مطالب انجیل را وصف به هدایت و نور کرده است^۳ و از اهل انجیل خواسته تا بدان عمل کنند.^۴

علامه طباطبایی ذیل آیه «وَ لِأُحِلَّ لَکُمْ بَعْضَ الَّذِی حُرِّمَ عَلَیکُمْ»^۵ می‌گوید:

دلالت آیه بر این است که عیسی _ علیه السلام _ همه احکام تورات را امضا کرده، مگر چند حکمی را که خدای تعالی به دست وی نسخ نموده و آن چند حکم عبارت بوده از احکامی که بر یهود شاق و گران می‏آمده است. و لذا بعضی گفته‏اند: انجیل کتاب شریعت و احکام نیست؛ چون حکمی در آن نیامده است.^۶

در باره همین آیه روایتی از امام صادق _ علیه السلام _ وارد شده است: