37 ـ توفيق

1

امام جواد عليه‏السلام:

۰.اَلْمُؤمِنُ يَحْتاجُ إلى ثَلاثِ خِصالٍ: تَوْفيقٍ مِنَ اللّه‏ِ وَواعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ وَقَبُولٍ مِمَّنْ يَنْصَحُهُ؛^۱

۰.مؤمن نيازمند سه چيز است: توفيقى از پروردگار، پند دهنده‏اى از درون خويش و پذيرش از نصيحت كنندگان.

2

امام على عليه‏السلام:

۰.اَلتَّوفيقُ مِنَ السَّعادَةِ وَ الْخِذلانُ مِنَ الشَّقاوَةِ؛^۲

۰.توفيق [انجام كار نيك] از خوشبختى و بى توفيقى از بدبختى است.

3

امام على عليه‏السلام:

۰.عَوِّدْ نَفْسَكَ حُسْنَ النِّيَّةِ وَ جَميلَ الْمَقْصَدِ، تُدْرِكْ فى مَباغيكَ النَّجاحَ؛^۳

۰.خودت را به داشتن نيّت خوب و مقصد زيبا عادت ده، تا در خواسته‏هايت موفق شوى.

4

امام كاظم عليه‏السلام:

۰.مُشاوَرَةُ الْعاقِلِ النّاصِحِ يُمْنٌ وَ بَرَكَةٌ وَ رُشْدٌ وَ تَوفيقٌ مِنَ اللّه‏؛^۴

۰.مشورت با عاقلِ خيرخواه، خجستگى، بركت، رشد و توفيقى از سوى خداست.

5

امام رضا عليه‏السلام:

۰.مَن سَألَ اللّه‏َ التَّوفيقَ ولَم يَجْتَهِدْ فَقدِ اسْتَهْزأ بنَفْسِهِ ؛^۵

۰.كسى كه خواهان موفقيت باشد امّا نكوشد خودش را به باد تمسخر گرفته است،

6

امام على عليه‏السلام:

۰.إنَّ اللّه‏َ سبحانَهُ إذا أرادَ بعَبدٍ خَيرا وَفَّقَهُ لإنفاذِ أجَلِهِ في أحسَنِ عَمَلِهِ، ورَزَقَهُ مُبادَرَةَ مَهَلِهِ في طاعَتِهِ قَبلَ الفَوتِ ؛^۶

۰.هرگاه خداوند خوبى بنده‏اى را بخواهد به او توفيق مى‏دهد تا عمرش را در بهترين كارهايش سپرى كند و شتافتن در طاعت او، پيش از فرا رسيدن مرگ را روزيش گرداند.

7

امام على عليه‏السلام:

۰.ـ في وَصيَّتِهِ لابنِهِ الحسَنِ عليه‏السلام في الاجتِنابِ عنِ الشُّبُهاتِ ـ: وابدَأْ قَبلَ نَظَرِكَ في ذلكَ بالاستِعانَةِ بإلهِكَ، والرَّغبَةِ إلَيهِ في تَوفيقِكَ، وتَركِ كُلِّ شائبَةٍ أولَجَتكَ في شُبهَةٍ، أو أسلَمَتكَ إلى ضَلالَةٍ ؛^۷

۰.ـ در سفارش خود به فرزند بزرگوارش حسن عليه‏السلام در اجتناب از شبهات ـ فرمود: و پيش از آنكه در اين باره بينديشى، نخست از خداى خود استعانت خواه و از او توفيق بطلب و هر شائبه‏اى را كه به شبهه‏ات اندازد يا به گمراهيت كشاند، رها كن.

8

امام زين العابدين عليه‏السلام:

۰.مِن دُعائهِ في مَكارِمِ الأخلاقِ ـ: اللّهُمّ وأنطِقْني بِالهُدى، وألهِمْني التَّقوى، ووفِّقْني لِلّتي هِي أزكى، واستَعمِلْني بما هُو أرضى ؛^۸

۰.ـ در دعاى مكارم الاخلاق ـ: بار خدايا! زبانم را به هدايت گويا كن و به من تقوا الهام فرما و به آن كار كه پاكتر و بالنده‏تر است توفيقم ده و در راهى كه [نزد تو]پسنديده‏تر است به كارم گير.

9

الإمام الباقر عليه‏السلام:

۰.ـ لَمّا سُئلَ عن «لا حَولَ ولا قُوَّةَ إلاّ باللّه‏ِ» ـ: مَعناهُ لا حَولَ لَنا عَن مَعصِيَةِ اللّه‏ِ إلاّ بِعَونِ اللّه‏ِ، ولا قُوَّةَ لَنا على طاعَةِ اللّه‏ِ إلاّ بِتَوفيقِ اللّه‏ِ عَزَّوجلَّ ؛^۹

۰.ـ در پاسخ به سؤال از معناى جمله «لا حول و لا قوّة الاّ باللّه‏» ـ فرمود: معنايش اين است كه ما حول و قدرت روى گرداندن از معصيت خدا نداريم، مگر به يارى خدا، و قوّت و توانايى بر طاعت خدا نداريم، مگر با توفيق خداوند عزّوجلّ.

10

امام على عليه‏السلام:

۰.أيُّها النّاسُ ؛ إنّهُ مَنِ استَنصَحَ اللّه‏َ وُفِّقَ، ومَنِ اتَّخَذَ قولَهُ دَليلاً هُدِيَ لِلّتي هِي أقوَمُ ؛ فإنَّ جارَ اللّه‏ِ آمِنٌ، وعَدُوَّهُ خائفٌ ؛^۱۰

۱۱.امام على: اى مردم! هر كه خدا را مرشد و خيرخواه خود بگيرد، توفيق يابد و هر كه گفتار او را راهنماى خويش قرار دهد، به راه و آيينى كه استوارتر است رهنمون شود؛ زيرا كه پناهنده خدا در امان است و دشمن او در هراس.