69 ـ شادى

1

امام صادق عليه‏السلام:

۰.اَلسُّرُورُ فى ثَلاثِ خِلالٍ: فِى الْوَفاءِ وَ رِعايَةِ الحُقوقِ وَ النُّهوضِ فِى النَّوائِبِ؛^۱

۰.شادى در سه چيز است: وفادارى، رعايت حقوق و ايستادگى در برابر سختى‏ها.

2

امام على عليه‏السلام:

۰.اَصْلُ الْعَقْلِ القُدَرةُ وَ ثَمَرَتُها السُّرورُ؛^۲

۰.ريشه عقل، قدرت است و ميوه آن شادى.

3

امام على عليه‏السلام:

۰.تَغَرَّبْ عَنِ الأَْوْطانِ فى طَلَبِ الْعُلا وَسافِرْ فَفِى الأَْسْفارِ خَمْسُ فَوائِدَ تَفَرُّجُ هَمٍّ وَاكْتِسابُ مَعيشَةٍ وَعِلْمٌ وَآدابٌ وصُحْبَةُ ماجِدٍ؛^۳

۰.براى كسب بلند مرتبگى از وطن خود دور شو و سفر كن كه در مسافرت پنج فايده است: برطرف شدن اندوه، بدست آوردن روزى و دانش و آداب زندگى، و هم‏نشينى با بزرگواران.

4

امام صادق عليه‏السلام:

۰.النَّشْوَةُ فى عَشَرَةِ اَشْياءَ: فِى الْمَشْىِ وَ الرُّكُوبِ وَ الاِرتِماسِ فِى الْماءِ وَ النَّظَرِ اِلَى الْخُضْرَةِ وَ الاَكْلِ وَ الشُّرْبِ وَ الْجِماعِ وَ السِّواكِ وَ غَسْلِ الرَّأْسِ بِالْخَطْمىِّ وَ النَّظَرِ اِلَى الْمَرْأَةِ الْحَسْناءِ وَ مُحادَثَةِ الرِّجالِ؛^۴

۰.نشاط در ده چيز است: پياده روى، سوارى، آب‏تنى (شنا)، نگاه كردن به سبزى، خوردن و آشاميدن، آميزش، مسواك كردن، شستن سر با خطمى، نگاه كردن به زن زيبا و گفتگوى حكيمانه.

5

امام سجّاد عليه‏السلام:

۰.اللهُمَّ... وَاجْعَلْنى مِمَّنْ اَطَلْتَ عُمْرَهُ وَ حَسَّنْتَ عَمَلَهُ وَ اَتْمَمْتَ عَلَيْهِ نِعْمَتَكَ وَ رَضَيْتَ عَنْهُ وَ اَحْيَيْتَهُ حَياةً طَيِّبَةً فى اَدْوَمِ السُّرورِ وَ اسْبَغِ الْكَرامَةِ وَ اَتَمِّ الْعَيْشِ ؛^۵

۰.خداوندا! مرا از كسانى قرار ده كه عمرشان را دراز و كردارشان را نيكو گردانيده‏اى و نعمتت را بر آنان تمام كرده‏اى و از آنان خُرسندى و به آنان زندگى اى پاك، همراه با پايدارترين شادمانى و سرشارترين كرامت و كامل‏ترين رفاه، عطا نموده‏اى.

6

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله:

۰.مَنْ أَعْرَضَ عَنْ مُحَرَّمٍ أَبْدَلَهُ اللّه‏ُ بِهِ عِبادَةً تَسُرُّهُ؛^۶

۰.هر كس از حرام دورى كند، خداوند به جاى آن عبادتى كه او را شاد كند نصيبش مى‏گرداند.

7

امام صادق عليه‏السلام:

۰.اَلرَّوْحُ وَ الرّاحَةُ فِى الرِّضا وَ الْيَقينِ وَ الْهَمُّ وَ الْحَزَنُ فِى الشَكِّ وَ السَّخَطِ؛^۷

۰.خوشى و آسايش، در رضايت و يقين است و غم و اندوه در شكّ و نارضايتى.

8

امام على عليه‏السلام:

۰.ما زالَتْ نِعْمَةٌ وَ لا نَضارَةُ عَيْشٍ اِلاّ بِذُنوبٍ اِجْتَرَحوا اِنَّ اللّه‏َ لَيْسَ بِظَلاّمٍ لِلْعَبيدِ، وَ لَوْ اَ نَّهُمُ اسْتَقْبَلوا ذالِكَ بِالدُّعاءِ وَ الاِْنابَةِ لَمْ تَزُل وَ لَوْ اَنَّهُمْ اِذا نَزَلَتْ بِهِمُ النِّقَمُ وَ زالَت عَنْهُمُ النِّعَمُ فَزِعوا اِلَى اللّه‏ِ عَزَّوجَلَّ بِصِدْقٍ مِن نيّاتِهِمْ وَ لَمْ يَهِنوا وَ لَمْ يُسْرِفوا، لاََصْلَحَ اللّه‏ُ لَهُمْ كُلَّ فاسِدٍ وَ لَرَدَّ عَلَيْهِمْ كُلَّ صالِحٍ ؛^۸

۰.هيچ نعمت و شادابى زندگى‏اى نابود نشد، مگر به سبب گناهانى كه صاحبانش مرتكب شدند. خداوند هرگز به بندگان ستم نمى‏كند. اگر با دعا و ناله به استقبال بلا مى‏رفتند، آن نعمت‏ها و خوشى‏ها نابود نمى‏شدند، اگر زمانى كه عذاب برايشان فرود آمد و نعمت‏هايشان را گرفت، با نيّت پاك به خداوند عزّوجلّ پناه مى‏بردند و سستى و زياده‏روى (و ستم بر خويشتن) نمى‏كردند، بى‏گمان خداوند، نابسامانى آنان را به سامان مى‏آورد و خوبى‏ها را به ايشان بازمى‏گرداند.

9

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله:

۰.مَنْ قَبَّلَ وَلَدَهُ كَتَبَ اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ حَسَنَةً وَمَنْ فَرَّحَهُ فَرَّحَهُ اللّه‏ُ يَوْمَ الْقيامَةِ، وَمَنْ عَلَّمُهُ الْقُرآنَ دُعىَ بِالاَْبَوَيْنِ فَيُكْسَيانِ حُلَّتَيْنِ يُضى‏ءُ مِنْ نورِهِما وُجوهُ اَهْلِ الْجَنَّةِ ؛^۹

۰.هر كس فرزندش را ببوسد، خداوند عزّوجلّ براى او ثواب مى‏نويسد و هر كسى كه او را شاد كند، خداوند روز قيامت او را شاد خواهد كرد و هر كس قرآن به او بياموزد، پدر و مادرش دعوت مى‏شوند و دو لباس بر آنان پوشيده مى‏شود كه از نور آنها، چهره‏هاى بهشتيان نورانى مى‏گردد.

10

امام صادق عليه‏السلام:

۰.اِنْ اَحْبَبْتَ اَنْ يَزيدَ اللّه‏ُ فى عُمُرِكَ فَسُرَّ اَبَوَيْكَ ؛^۱۰

۰.اگر دوست دارى كه خداوند عمرت را زياد كند، پدر و مادرت را شاد كن.