بزرگ با بیش از چهار هزار جلد کتاب دایر کرده و بر بیشتر کتب اصلی شیعه شرح و حاشیه نوشت و یا آنها را نسخه‌برداری کرد. شوشتر در زمان او یکی از مراکز مهم علمی جهان اسلام به شمار می‌رفت.^۱

نوشتن کتب بزرگ حدیثی در فضایل اهل بیت _ علیهم السّلام _ و دفاع از مذهب تشیع از دیگر سبک‌های نوشتاری این دوره است. برهان الشیعه و الحجّة البالغه در اثبات امامت امام علی _ علیه السلام _ و خلافت او، فخر الشیعه در فضایل امیر المؤمنین _ علیه السلام _ ، خیر الکلام در اثبات دوازده امام _ علیهم السلام _ ، سیف الشیعه در اوصاف و اعمال دشمنان ائمه _ علیهم السّلام _ ، المودة فی القربی در فضیلت حضرت زهرا و دیگر اهل‌بیت _ علیهم السّلام _ و سفینة النجاة فی فضائل ائمة الهداة، نوشته خلف بن عبدالمطلب هویزی (م1074ق) از کتب مهم حدیثی است که در آنها از احادیث شیعه و سنی و قرآن و دلایل عقلی نیز استفاده شده است. نور المبین سید علی خان بن خلف (م1087ق) در فضیلت و اثبات امامت امیر المؤمنین _ علیه السلام _ و ریاض الأبرار سید نعمت الله جزایری در فضائل امام علی، حضرت زهرا و امام زمان _ علیهم السّلام _ از دیگر کتب بزرگ حدیثی این دوره است.

شرح موضوعی برخی احادیث از فعالیت‌های دیگر این دوره است. البلاغ المبین، نوشته خلف بن عبدالمطلب هویزی‏ (م1074ق) در نقل و شرح احادیث قدسی پیامبران گذشته و پیامبر اعظم _ صلی الله علیه و آله و سلم _ ، نکت البیان در شرح آیات و احادیث مشکل، احادیث پزشکی فیض الله عصاره (زنده 1087ق)، جواب اعتراضات جرجانی در باره حدیث غدیر، شرح حدیث اسماء، نوشته سید علی خان بن خلف هویزی (زنده 1087ق)، نور الأخبار سید نعمت الله در شرح احادیث عجیب و غریب، شرح حدیث رجاء بن ضحاک از امام رضا _ علیه السلام _ در باره نماز، از جمله این فعالیت‌های حدیثی است.

شرح و حاشیه بر کتب رجال پیشین و نوشتن آثار جدید در رجال و طبقات نیز در این دوره دیده می‌شود. حاشیه بر رجال ابن‌داوود از عبدالله بن حسین شوشتری (م1021ق)، حاشیه بر خلاصة الأقوال از مساعد بن بدیع (زنده 1074ق)، حاشیه بر نقد الرجال تفریشی و حاشیه (تکمله) بر أمل الآمل از سید نعمت الله جرایری، طبقات الرجال عبداللطیف جامعی، محفل فردوس علاء الملک شوشتری (م1050ق)، رسالة التأبین کل من لقب بأمیر المؤمنین عبد علی بن