مِن كَلامِ الإِمامِ زَينِ العابِدينَ عليه السلام
از سخنان امام زين العابدين عليه السلام ۱
۵۰.خَفِ اللّهَ تَعالى لِقُدرَتِهِ عَلَيكَ، وَاستَحيِ مِنهُ لِقُربِهِ مِنكَ. ۲
۵۰.از خداى متعال بترس، به دليل قدرتش بر تو و شرم كن، به دليل نزديكى اش به تو.
۵۱.لا تُعادِيَنَّ أحَدًا وَإن ظَنَنتَ أ نَّهُ لا يَضُرُّكَ، وَلا تَزهَدَنَّ في صَداقَةِ أحَدٍ وَإن ظَنَنتَ أ نَّهُ لا يَنفَعُكَ ؛ فَإِنَّكَ لا تَدري مَتى تَرجو صَديقَكَ، وَلا تَدري مَتى تَخافُ عَدُوَّكَ. وَلا يَعتَذِرُ إلَيكَ أحَدٌ إلّا قَبِلتَ عُذرَهُ وَإن عَلِمتَ أ نَّهُ كاذِبٌ، ولِيَقِلَّ عَيبُ ۳ النّاسِ عَلى لِسانِكَ. ۴
۵۱.با كسى دشمنى مكن، اگر چه گمان مى برى به تو زيانى نرساند و در دوستى با كسى بى رغبتى مكن، اگر چه گمان مى برى كه به تو سودى نرساند، زيرا تو نمى دانى چه هنگام به دوستت اميد مى برى و چه هنگام از دشمنت مى ترسى و كسى از تو معذرت نخواهد، مگر آن كه عذرش را بپذيرى، اگر چه مى دانى دروغ مى گويد و عيب مردم را كمتر به زبان آر.
۵۲.مَن رَمَى النّاسَ بِما فيهِم رَمَوهُ بِما لَيسَ فيهِ. ۵
۵۲.كسى كه آنچه را در مردم است به آنان نسبت دهد، چيزهايى به او نسبت دهند كه در او نيست.
۵۳.مَن عَتَبَ عَلَى الزَّمانِ طالَت مَعتَبَتُهُ. ۶
۵۳.كسى كه روزگار را سرزنش كند، سرزنشش به درازا كشد.
۵۴.كَثرَةُ النُّصحِ تَدعو إلَى التُّهمَةِ. ۷
۵۴.نصيحت زياد، شك برانگيزد.
۵۵.مَا استَغنى أحَدٌ بِاللّهِ إلَا افتَقَرَ النّاسُ إلَيهِ. ۸
۵۵.كسى با خدا بى نياز نشد، مگر آن كه مردم به او نيازمند شدند.
۵۶.مَنِ اتَّكَلَ عَلى حُسنِ اختِيارِ اللّهِ عَزَّوجَلَّ لَهُ لَم يَتَمَنَّ أ نّهُ في غَيرِ الحالِ الَّتِي اختارَهَا اللّهُ تَعالى لَهُ. ۹
۵۶.كسى كه به حسن انتخاب خداى متعال اعتماد كند، حالتى جز آن چه را خداى متعال برايش خواسته، آرزو نكند.
۵۷.إنَّ الكَريمَ يَبتَهِجُ بِفَضلِهِ، وَاللَّئِيمَ يَفتَخِرُ بِمُلكِهِ. ۱۰
۵۷.كريم به بخشش خود مى بالد و فرومايه به دارايى اش مى نازد.
۵۸.عَلاماتُ المُؤمِنِ خَمسٌ: الوَرَعُ في الخَلوَةِ، وَالصَّدَقَةُ فِي القِلَّةِ، وَالصَّبرُ عِندَ المُصيبَةِ، وَالحِلمُ عِندَ الغَضَبِ، وَالصِّدقُ عِندَ الخَوفِ. ۱۱
۵۸.نشانه هاى مؤمن پنج چيز است: پارسايى در خلوت و صدقه دادن در تنگدستى و شكيبايى در مصيبت و بردبارى هنگام خشم و راستگويى هنگام ترس.
