1.فهرست منابع و مآخذِ (كتابْ نامه) جلد نخست دانش نامه، در پايان اين جلد، خواهد آمد. اين فهرست، به دليل مشترك بودن بخش عُمده منابع در تمامى مجلّدات، مى تواند نياز خوانندگان جلدهاى بعدى دانش نامه را تا حدّ زيادى بر طرف نمايد؛ امّا به يارى خدا، در اَثناى نشر و به تدريج، فهرست هايى از منابع و مآخذ غير مشترك نيز عرضه خواهد شد. به علاوه، در پايان تأليف، فهرست كاملى از تمامى منابع و مآخذ دانش نامه، به همراه نمايه، در اختيار خوانندگان، قرار خواهد گرفت.

2.منظور از «مرحله پيشين» ، كار تحقيقى مؤلّف و همكاران او در تدوين كتاب ميزان الحكمه است ف (ر.ك: ص ۲۳ : «پيش گفتار / بركات ميزان الحكمة») .

1.شهيد ثانى ، در اين باره مى گويد: «...خداوند متعال ، نور دانش را در دل ناپاك و آلوده به كدورات نفسانى و اخلاق ناپسند ، نمى افكند . امام صادق عليه السلام مى فرمايد : ~ليس العلم بكثرة التعلّم، و إنّما هو نور يقذفه اللّه تعالى فى قلب من يريد اللّه ان يهديه؛ علم ، به بسيار آموختن نيست ؛ بلكه علم [واقعى] ، نورى است كه خداى متعال ، در قلب هر كس كه بخواهد هدايتش كند ، مى افكند}» (منية المريد : ص ۱۶۷ و ۱۴۹ ، مشكاة الأنوار : ص ۵۶۳ ح ۱۹۰۱ ، بحار الأنوار : ج ۱ ص ۲۲۵ ح ۱۷ ؛ الدرّ المنثور : ج ۷ ص ۲۰) . ابن مسعود نيز چنين سخنى گفته است : «علم ، به كثرت روايت نيست ؛ بلكه علم ، در واقع ، نورى است كه در دل مى تابد . بدين ترتيب ، دانسته مى شود كه علم ، صِرف استحضار معلومات خاص نيست ، هر چند اين در عرف عام ، علم خوانده مى شود ؛ امّا علم واقعى ، همان نور و پرتو ناشى از آن علم است كه موجب بصيرت و خوف از خداوند مى گردد» (منية المريد : ص ۱۶۷) .