انکار حديث
گاه، تقطيع چنان نادرست و يا تحريفگونه است که متن و معناي پديدآمده، پذيرفتني نيست و پژوهشگر را به نفي و انکار آن ميکشاند. اين آسيب، کمتر اتفاق افتاده و هرگاه پيش آمده، حديثپژوهان به دليل احتياط در انکار حديث، با جست و جوي فراوان، متن اصلي را يافته، متن کامل حديث را بازسازي کردهاند و بدين سان، آن را پذيرفته و مبناي عمل خويش قرار دادهاند. آنچه در گزارش شيخ طوسي گذشت، چنين است. اگر همه گزارشهاي مربوط را بياوريم، به آساني و با نشان دادن تقطيعهاي صورت گرفته، متن اصلي گفته منسوب به پيامبر بازسازي ميشود.
نمونه
در روايت آمده است: «قال: الشؤم في المَرأة والدارِ والدّابةِ؛۱شومي، در زن و خانه و مرکب، تحقّق مييابد».