21. خلط لغت و اصطلاح
معناى اصطلاحى، نتيجه تحوّل معنايى واژه نزد گروهي خاصّ ـ و نه همه عرف و اجتماع ـ است؛ بدين ترتيب که دسته‌اي از مردم يا دانشمندان يک علم خاص، معناى عرفى واژه اى را تغيير داده و آن را براى معناى مقصود خود، به کار گرفته‌اند. اين معناى جديد، گاه تفاوت چشمگيرى با معناى اصلى و عرفى خود دارد و گاه ارتباط‌هايش را با آن حفظ کرده است. گفتني است معناي اصطلاحي مي‌تواند تنها در مواقع خاصي مقصود باشد و متکلم و نويسنده‌اي که واژه را در معناي اصطلاحيش به کار برده، همان واژه را در جايگاهي ديگر به معناي اصلي و لغويش به کار ببرد. بر اين پايه، دو گونه آسيب محتمل است: نشاندن معناي اصطلاحي به جاي معناي لغوي، و نشاندن معناي لغوي به جاي معناي اصطلاحي.
