آن‌كه پيروزمندانه از محاصره بيرون آمدند در سال دهم بعثت با وفات ابو طالب و خديجه- سلام اللّه عليهما- در بوته آزمون سختى قرار گرفتند. اندوه اين دو رويداد تأثيرى شگرف بر وجود مقدس پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم داشت، زيرا وى طى يك سال دو پشتيبان قدرتمند خويش را از دست داد.
در اين‌جا برخى از تاريخ‌نگاران، وقوع رخداد سير به آسمان‌ها و معراج را در اوج اندوه و فشار روحى پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم و ترجيحا در اين زمان دانسته‌اند، زيرا رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم در آن زمان شاهد مانع‌تراشى قريش بود كه با تمام توان در برابر رسالت آن حضرت ايستادگى مى‌كردند. ازاين‌رو، خداى متعال آفاق آينده را با نماياندن نشانه‌هاى بزرگى از قدرتش، به روى آن حضرت گشود. رويداد «معراج» براى شخص پيامبر اكرم و مؤمنان همگى، بركات بزرگى در بر داشت.
رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم براى دست‌يابى به پايگاهى جديد، به طائف هجرت نمود ولى در اين سرزمين كه مجاور مكّه و تحت تأثير فضاى آن قرار داشت، به فتح و گشايش نوينى دست نيافت. با انتخاب همسايگى مطعم بن عدى، به سمت مكه بازگشت و براى گسترش رسالت خود در موسم حج به فعاليت جديدى دست زد و با قبايلى كه براى اداى مناسك حج و بازرگانى در بازار عكاظ، آهنگ بيت اللّه الحرام مى‌كردند، تماس برقرار مى‌كرد. پس از ديدارى كه با مردم مدينه داشت، خداوند درهاى پيروزى را به رويش گشود و دعوت وى به پرستش خداى يگانه ادامه يافت و اسلام در مدينه منتشر شد. و پس از آن خداوند او را از نيرنگ قريش، كه براى از سر راه برداشتن وى همدست شده بودند، آگاه ساخت. حضرت تصميم گرفت خود، به مدينه هجرت نمايد. ازاين‌رو، به على عليه السّلام فرمان داد تا در بسترش بخوابد و خود بااحتياط
