۱۳.پيامبر صلی الله علیه و اله: ألا إنَّ شِرارَ أمَّتِي الَّذينَ يُکرَمونَ مَخافَةَ شَرِّهِم ألا وَمن أکرَمَهُ النّاسُ اتِّقاءَ شَرِّهِ فَلَيسَ مِنّي؛
آگاه باشيد که بدترين افراد امّت من کسانى هستند که به دليل ترس از بدى‏هايشان احترام شوند. بدانید که هر کس مردم او را به دليل در امان ماندن از شرّش احترام کنند، از من نيست.

۱۴.امام على علیه السلام: کُونوا عَلى قَبولِ العَمَلِ اَشدَّ عنايةً مِنکُم عَلَى العَمَلِ؛
بر پذيرش عمل، بيش از انجام خودِ آن اهتمام ورزيد.

۱۵.امام على علیه السلام: ما مِن شَيءٍ أحَقُّ بِطولِ السِّجنِ مِنَ اللِّسانِ؛
سزاوارترين چيز به حبسِ بلندمدت، زبان است.

۱۶.پيامبر صلی الله علیه و اله: رَأسُ العَقلِ بَعدَ الإيمانِ بِاللّه‏ِ عَزَّوَجلَّ التَّحبُّبُ إلَى النّاسِ؛
اوج انديشه ـ بعد از ايمان به خداوند ـ، مهرورزى با مردم است.

۱۷.امام صادق علیه السلام: أعبَدُ النّاسِ مَن أقامَ الفَرائِضَ، أزهَدُ النّاسِ مَن تَرَکَ الحَرامَ؛
عابدترين مردم کسى است که واجبات را به پا دارد، و زاهدترين مردم کسى است که حرام را ترک گويد.

۱۸.امام باقر علیه السلام: وقتى پدرم امام سجّاد علیه السلام در حال احتضار بود، مرا به سينه‏اش

شرف مؤمن، نماز شب او، و سربلندى‏اش، خوددارى از آزار مردم است.

۷.امام صادق علیه السلام: اَلغَضَبُ مِفتاحُ کُلِّ شَرٍّ؛
خشم، کليد هر بدى است.

۸.امام صادق علیه السلام: أحِبُّوا لِلنّاسِ ما تُحِبّونَ لِأَنفُسِکُم؛
آنچه را براى خود دوست مى‏داريد، براى مردم هم دوست بداريد.

۹.امام صادق علیه السلام: تَقَرَّبوا إلَى اللّه‏ِ تَعالى بِمُواساةِ إخوانِکُم؛
با يارى کردن برادرانتان به خدا نزديکى جوييد.

۱۰.امام صادق علیه السلام: ضَمِنتُ لِمَنِ اقتَصَدَ أن لا يَفتَقِرَ؛
ضمانت مى‏کنم که ميانه‏رو فقير نشود.

۱۱.امام على علیه السلام: مَن سَرَّهُ أن يَکثُرَ خَيرَ بَيتِهِ فَليَتَوَضَّأ عِندَ حُضورِ طَعامِهِ؛
هر کس خوش دارد خير و برکت خانه‏اش زياد شود، هنگام حاضر شدن بر [سفره] غذا دست‏ها را بشويد.

۱۲.امام صادق علیه السلام: اَلقِيامَةُ عُرسُ المُتَّقينَ؛
قيامت، دامادىِ پرهيزگاران است.