القِسطَ عِندَ الميزانِ، وَ الجَوازَ عِندَ الصِّراطِ، وَ دُخُولِ الجَنَّةِ قَبلَ النّاسِ نُورُهُم يَسعى بَينَ أيديهِم وَ بِأَيمانِهِم؛
... يا على!... به شيعيان و دوستان تو هفت چيز عطا شده است: آسانى هنگام مردن، آرامش هنگام ترسيدن، روشنى هنگام تاريکى، ايمنى هنگام بی‏قرارى، عدالت هنگام سنجش، گذشتن از صراط و وارد شدن در بهشت پيش از مردمان در حالى که نورشان پيشاپيش و در سمت راست آنان مى‏شتابد.

هشت‏گانه‏ها

۱۱۸.پيامبر صلی الله علیه و اله: يا عَليُّ! يَنبَغي أن يَکونَ فِى المُؤمِنِ ثَمانُ خِصالٍ: وَقارٌ عِندَ الهَزاهِزِ و صَبرٌ عِندَ البَلاءِ و شُکرٌ عِندَ الرَّخاءِ و قُنُوعٌ بِما رَزَقَهُ اللّهُ، لا يَظلِمُ الأعداءَ و لا يَتَحامَلُ لِلأصدِقاءِ، بَدَنُهُ مِنهُ في تَعَبٍ و النّاسُ مِنهُ في راحَةٍ؛
اى على! شايسته است مؤمن، هشت ويژگى داشته باشد: وقار در ناملايمات، شکيبايى در گرفتارى، سپاس‏گزارى خدا در وقت بهره‏مندى، قانع به آنچه خدا روزى‏اش کرده است، به دشمنان ستم نمى‏کند، سربار دوستان نمى‏شود، جسمش از او در سختى است و مردم از او در آسايش اند.

۱۱۹.امام صادق علیه السلام در جواب کسى که پرسيده بود: آيا همه اين آفريده‏ها را از مردم مى‏دانيد؟ فرمود: اَلقِ مِنهُمُ التّارِکَ لِلسِّواکِ، وَ المُتَربِّعُ في موضِعِ الضَّيقِ وَ الدَّاخلُ فِيما لا يَعنيهِ، وَ المُمارِي فيما لا عِلمَ لَهُ، وَ المُتَمرِّضُ مِن غَيرِ عِلَّةٍ وَ المُتَشَعِّثُ مِن غَيرِ مُصيبَةٍ، وَ المُخالِفُ عَلى أصحابِهِ فِى الحَقِّ و قَدِ اتَّفَقوا عَلَيهِ وَ المُفتَخِرُ يَفتَخِرُ بِآبائِهِ و هُوَ خِلوٌ مِن صالِحِ أعمالِهِم؛

وقَصُرَت أعمارُها ولَم تَربَحْ تُجّارُها ولَم تُزَکَّ ثِمارُها ولَم تُغزَر أنهارُها وحُبِسَ عَنها أمطارُها وسَلَّطَ عَلَيها أشرارُها؛
وقتى که خداوند بر گروهى خشم گيرد و بر آنها عذاب نفرستد، نرخ‏هايشان گران گردد، عمرهايشان کوتاه شود، تاجرانشان سود نبرند، ميوه‏هايشان فراوان نشود، رودهايشان نخروشد، باران از ايشان دريغ شود و بدهايشان بر ايشان چيره شوند.

۱۱۵.پيامبر صلی الله علیه و اله: حُبّي وحُبُّ أهلِ بَيتي نافِعٌ في سَبعَةِ مَواطِنَ أهوالُهُنَّ عَظيمَةٌ: عِندَ الوَفاةِ وفِى القبرِ وعِندَ النُّشورِ وعِندَ الکِتابِ وعِندَ الحِسابِ وعِندَ المِيزانِ و عِندَ الصِّراطِ؛
دوستى من و خاندانم در هفت جاىِ هراسناک، فايده دهد: هنگام مرگ، در قبر، در برخاستن از قبر، هنگام گرفتن نامه اعمال، زمان حسابرسى، وقت سنجش اعمال و هنگام گذشتن از صراط.

۱۱۶.امام باقر علیه السلام: إنَّما کانَت شِيعَةُ عَليٍّ المُتَباذِلونَ في ولايَتِنا المُتَحابُّونَ في مَوَدَّتِنا المُتَزاوِرونَ لاِءحياِء أمرِنا إن غَضَبوا لَم يَظلِمُوا وإن رَضُوا لَم يُسرِفوا، بَرَکَةٌ لِمَن جاوَرُوا وَسِلمٌ لِمَن خالَطوا؛
پيروان على علیه السلام در راه ولايت ما: به يکديگر مى‏بخشند، در راه مودّت ما با يکديگر دوستى مى‏ورزند، براى زنده کردن امر ما به ديدار یکدیگر می‏روند، اگر خشمگين شدند ستم نمى‏کنند، اگر راضى شدند زياده‏روى نمى‏کنند، براى همسايگان خود برکت و براى آشنايان مايه آسايش‏اند.

۱۱۷.پيامبر صلی الله علیه و اله:... يا ابا الحسن... قَدْ أُعطِىَ شيعَتُکَ ومُحِبّيکَ سَبعَ خِصالٍ: الرِّفقَ عِندَ المَوتِ، وَالأُنسَ عِندَ الوَحشَةِ، وَالنُّورَ عِندَ الظُّلمَةِ، وَالأَمنَ عِندَ الفَزَعِ، وَ