۱۳۰.امام حسن علیه السلام: فِى المائِدَةِ اثنَتا عَشَرَةَ خَصلَةٌ يَجِبُ عَلى کُلِّ مُسلِمٍ أن يَعرِفَها أربَعٌ مِنها فَرضٌ و أربَعٌ مِنها سُنَّةٌ و أربَعٌ مِنها تأدِيبٌ فَأمّا الفَرضُ: فَالمَعرِفَةُ وَ الرِّضا وَ التَّسمِيَةُ وَالشُّکرُ؛ و أمَّا السُّنَّةُ: فَالوَضوءُ قَبلَ الطَّعامِ وَ الجُلوسُ عَلَى الجانِبِ الأيسَرِ والأکلُ بِثَلاثَ أصابعَ ولَعقُ الأصابَع؛ و أمّا التَّأدِيبُ فَالأکلُ مِمّا يَلِيکَ و تَصغيرُ اللُّقمَةِ والمَضغُ الشَّديدُ و قِلَّةُ النَّظَرِ في وُجوهِ النّاسِ؛
در باره سفره، دوازده چيز است که هر مسلمان بايد آن را بداند: چهارتاى آن واجب، چهار تا مستحب و چهار تا رسمِ ادب است؛ امّا واجب‏ها: شناخت [روزى دهنده]، خشنودى [به آنچه خدا قسمت کرده است]، نام خدا را بردن و سپاس او را گزاردن. و آنچه مستحب است: شستن دست قبل از خوردن غذا، نشستن بر جانب چپ، خوردن با سه انگشت و ليسيدن انگشتان. و آن چهار تا که از ادب است: خوردن از غذاى مقابل خود، کوچک گرفتن لقمه، زياد جويدن، کم نگاه کردن به ديگران.

۱۳۱.پيامبر صلی الله علیه و اله: يا عَلِيُّ! دِرهَمٌ فِى الخَضابِ أفضَلُ مِن ألفِ دِرهَمٍ يُنفَقُ في سَبيلِ اللّهِ و فيهِ أربَعُ عَشرَةَ خَصلَةٍ: يَطرُدُ الرِّيحَ مِن الاُذُنَينِ و يَجلُو البَصَرَ و يُلَيِّنُ الخَياشيمَ و يُطَيِّبُ النَّکهَةَ و يَشُدُّ اللَّثَةَ و يَذهَبُ بِالضَّناءِ و يَقلُّ وَسوَسَةَ الشَِّيطان و تَفرَحُ المَلائِکةِ يَستَبشِرُ بِهِ المُؤمنَ و يَغيظُ بِهِ الکافِرَ و هُو زِينةٌ و طِيبٌ و يَستَحيي مِنهُ مُنکَرٌ و نَکيرٌ و هُو بَراءَةٌ لَهُ في قَبرهِ؛
اى على! يک درهم هزينه کردن براى خضاب بهتر است از صرف هزار درهم در راه خدا و در آن چهارده ويژگى است: بوى گوش‏ها را برطرف مى‏کند، ديده را

۱۲۸.پيامبر صلی الله علیه و اله: اَلسِّواکُ فيهِ عَشرُ خِصالٍ: مُطَهِّرَةٌ لِلفَمِ مَرضاةٌ لِلرَّبِّ يُضاعِفُ الحَسَناتِ سَبعينَ ضِعفا و هُوَ مِنَ السُّنَّةِ و يَذهَبُ الحَفرَ و يُبَيِّضُ الأسنانَ و يَشُدُّ اللَّثَةَ و يَقطَعُ البَلغَمَ و يَذهَبُ بِغِشاوَةِ البَصَرِ و يُشَهِّى الطَّعامَ؛
در مسواک زدن، ده بهره است: پاک کننده دهان است، موجب خشنودى پروردگار است، نيکی‏ها را هفتاد برابر مى‏کند، از سنّت [پيامبر] است، زردى دندان را مى‏زدايد، آنها را سفيد مى‏کند، لثه را محکم مى‏کند، بلغم را مى‏برد، تارى ديد را برطرف مى‏کند (سبب تيزبينى چشم مى‏شود) و بر ميل به غذا مى‏افزايد.

يازده‏گانه‏ها تا نوزده‏گانه‏ها^۱

۱۲۹.امام على علیه السلام: إنَّ لِأهلِ التَّقوى عَلاماتٌ يُعرَفونَ بِها: صِدقُ الحَديثِ و أداءُ الأمانَةِ وَ الوَفاءُ بِالعَهدِ و قِلَّةُ الفَخرِ وَ البُخلِ و صِلَةُ الأرحامِ و رَحمَةُ الضُّعَفاءِ و قِلَّةُ المُواتِاةِ لِلنِّساءِ و بَذلُ المَعروفِ و حُسنُ الخُلقِ و سِعَةُ الحِلمِ وَ اتِّباعُ العِلمِ فيما يُقَرِّبُ إلَى اللّهِ عزَّوجلَّ طُوبى لَهُم وحسنُ مَآبٍ؛
پارسايان با نشانه‏هايى شناخته مى‏شوند: راستگويى، پس دادن امانت، وفاى به عهد، اندک بودن مباهات و چشم‏تنگى، پيوند با خويشان، مهربانى با ناتوانان، اندک همبستر شدن با زنان، پراکندن نيکى، خوش‏خويى، بردبارى زياد، پيروى از علم در آنچه باعث تقرّب به خداى عزيز و جليل شود. خوشا به حال پارسايان که نيک فرجام‏اند.