روشن مىکند، مجراى بينى را نرم و مرطوب مىسازد، دهان را خوشبو مىکند، لثه را محکم مىکند، لاغرى را برطرف مىکند، وسوسه شيطان را کم مىکند، فرشتگان را شادمان مىسازد، مؤمن را شاد و کافر را خشمگين مىکند، و آن آرايش و بوى خوش است؛ نکير و منکر از آن شرم دارند و موجب دورى [از عذاب] در گور است.
۱۳۲.امام على علیه السلام: اَلصِّدقُ أمانَةٌ وَ الکِذبُ خِيانَةٌ و الأدَبُ رِئاسَةٌ وَ الحَزمُ کِياسَةٌ وَ السَّرَفُ مَثواةٌ وَ القَصدُ مَثراةٌ وَ الحِرصُ مَفقَرَةٌ وَ الدَّناءَةُ مَحقَرةٌ وَ السَّخاءُ قُربَةٌ وَ اللُّؤمُ غُرَبةٌ وَ الرِّقَّةُ استِکانَةٌ وَ العَجزُ مَهانَةٌ وَ الهَوى مَيلٌ وَ الوَفاءُ کَيلٌ وَ العُجبُ هَلاک وَ الصَّبرُ مِلاک؛
راستى، امانت است؛ دروغگويى، خيانت است؛ ادب،سَروَرى است؛ دورانديشى، زيرکى است؛ اسراف [مايه] هلاکت است؛ ميانهروى، [مايه] فزايندگى است؛ آز، موجب فقر است؛ پستى، مايه خوارى است؛ بخشندگى، مايه تقرب؛ سرزنش، [مايه] دورى است؛ نازکدلى، فروتنى است؛ ناتوانى، [مايه] خوارى است؛ پيروى از هواى نفس، کجروى است؛ وفادارى، مردانگى است؛ خودپسندى، نابودى است، و بردبارى، اساس [زندگى] است.
بيستگانهها تا صدگانهها۱
۱۳۳.پيامبر صلی الله علیه و اله: مَن رَزَقَهُ اللّهُ حُبَّ الأئِمَةِ مِن أهلِ بَيتي فَقَد أصابَ خَيرَ الدُّنيا وَالآخِرَةِ فَلا يَشُکَّنَّ أحَدٌ أنَّهُ فِي الجَنَّةِ فَإنَّ في حُبِّ أهلِ بَيتِي عِشرونَ خَصلَةً: عَشرٌ مِنها
