دانش، حيات دل‏ها و روشنايى ديدگان و نيرومندى بدن است. خداوند دانشمندان را در سراى نيکى منزل مى‏دهد و در دنيا و آخرتْ جايگاه‏هاى خوبان را به آنان عطا مى‏کند. به وسيله دانش است که خدا اطاعت و عبادت مى‏شود، خدا شناخته شده و به او روى آورده مى‏شود. به وسيله دانش است که پيوند خويشاوندى به وجود مى‏آيد و حلال از حرام شناخته مى‏شود. علم، مقدّمه عمل و عمل تابع آن است؛ خداوند آن را به سعادتمندان، الهام می‏دهد و بدبختان را از آن محروم مى‏کند.

۱۳۶.مَن شَرِبَ الخَمرَ فَسَکِرَ مِنها لَم تُقبَل صَلاتُهُ أربَعينَ يَوماً فَإن تَرَکَ الصَّلاةَ في هذِهِ الأيّامِ ضُوعِفَ عَلَيهِ العَذابُ لِتَرکِ الصَّلاةِ؛
هر کس شراب نوشد و مست شود، نمازش تا چهل روز قبول نمى‏شود و اگر نماز را در اين روزها به جاى نياورد، عذابش، به دليل ترک نماز، دو چندان خواهد شد.

۱۳۷.مام باقر علیه السلام: إنَّما فَرضَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ مِنَ الجُمُعَةِ إلَى الجُمُعَةِ خَمساً و ثَلاثينَ صَلاةً، فيها صلاةٌ واحِدَةٌ فَرَضَها اللّهُ في جَماعَةٍ و هي الجُمُعةُ؛
خداوند، از جمعه تا جمعه، سى و پنج نماز را واجب کرد که واجب است يکى از آنها به جماعت گزارده شود و آن نماز جمعه است.

۱۳۸.امام صادق علیه السلام: مَن قَدَّمَ أربَعينَ رَجُلاً مِن إخوانِهِ فَدَعا لَهُم ثُمَّ دَعا لِنَفسِهِ استُجِيبَ لَهُ فِيهِم و في نَفسِهِ؛
هر کس در دعا چهل نفر از برادرانش را پيش اندازد و برايشان دعا کند و سپس

۱۳۵.پيامبر صلی الله علیه و اله: تَعَلَّمُوا العِلمَ فَإنَّ تَعَلُّمَهُ حَسَنَةٌ و مُدارسَتَهُ تَسبيحٌ وَ البَحثَ عَنهُ جِهادٌ و تَعليمَهُ مَن لا يَعلَمُهُ صَدَقَةٌ و بَذلَهُ لِأهلِهِ قُربَةٌ لأنَّهُ معالِمُ الحَلالِ و الحَرامِ و سَالِک بِطالِبهِ سَبيلَ الجَنَّةِ و هُو أنيسٌ فِى الوَحشَةِ و صاحِبٌ فِى الوَحدَةِ، و دَليلٌ عَلَى السَّرَّاءِ و الضَّرَّاءِ و سِلاحٌ عَلَى الأعداءِ و زَينٌ لِلأخِلاّءِ، يَرفَعُ اللّهُ بِهِ أقواما لَيَجْعَلَهُم فِى الخَيرِ أئِمَّةً يُقتَدى بِهِم تَرمَقُ أعمالَهُم و تُقتَبَسُ آثارَهُم و تَرغَبُ الملائِکَةُ في خُلَّتِهِم يَمسَحونَهُم في صَلاتِهِم بِأجنِحَتِهِم و يَستَغفِرُ لَهُم کُلُّ شَيءٍ حَتّى حِيتانِ البُحورِ هُوامُّها و سِباغُ البَرِّ و أنعامُها، لِأنَّ العِلمَ حَياةٌ القُلوبِ و نورُ الأبصارِ مِنَ العَمى و قُوَّةُ الأبدانِ مِنَ الضَّعفِ يُنَزِّلُ اللّهُ حامِلَهُ منازِلَ الأخيارِ، و يَمنَحُهُ مَجالِسَ الأبرارِ فِى الدُّنيا وَ الآخِرَةِ بِالعِلمِ يُطاعُ اللّهُ و يُعبَدُ و بِالعِلمِ يُعرَفُ اللّهُ و يُؤخَذُ و بِالعِلمِ تُوصَلُ الأرحامُ و بِهِ يُعرَفُ الحَلالُ وَ الحَرامُ وَ العِلمُ إمامُ العَمَلِ و العَمَلُ تابِعُهُ يُلهِمُهُ اللّهُ السُّعَداءَ و يُحرِمُهُ الأشقياءَ؛
دانش بياموزيد که آموختنش حسنه، درس دادنش تسبيح و بحث از آن جهاد است، تعليم آن به کسى که نمى‏داند صدقه، بخشش آن به اهلش مايه تقرّب به خداست؛ زيرا دانش، نشانه حلال و حرام است و جوينده خود را به بهشت ره‏نمون مى‏نماید، همدم [آدمى] هنگام ترس و همراه در تنهايى است، درخوشى و سختى راه‏نماست و سلاحى بر ضد دشمنان و زيورى براى دوستان است؛ خداوند به‏وسيله دانش، گروهى را تا جایی بالا مى‏برد که آنان را راهبران به نيکى قرار مى‏دهد که [مردم] به آنها اقتدا کنند تا اعمالشان را بنگرند و آثارشان را برگيرند؛ فرشتگان در دوستى آنها رغبت دارند و با بال‏هاى خويش، آنها را در نماز مسح مى‏کنند. همه چيز حتى ماهيان دريا و جانوران آن، درندگان بيابان و چهارپايان براى آنها آمرزش مى‏خواهند؛ زيرا