۱۴۲.بخشى از حقوق پنجاه‏گانه که در رساله حقوق از امام سجّاد علیه السلام نقل شده است: امام سجّاد علیه السلام: حَقُّ اللّهِ الأکبَرِ عَلَيکَ فَأَن تَعبُدَهُ لا تُشرِکَ بِهِ شَيئا، فَإذا فَعَلتَ بِالإخلاصِ جَعَلَ لَکَ عَلى نَفسِهِ أن يَکفِيَکَ أمرَ الدُّنيا وَ الآخِرَةِ... ؛
بزرگ ترين حقّ خداوند بر تو اين است که او را عبادت کنى و برايش شريک نگيرى. اگر اين کار را از روى اخلاص انجام دهى، خداوند، خود را ملزم مى‏دارد که کار دنيا و آخرتت را کفايت کند.
... حَقُّ السَّمعِ تَنزيهَهُ عَن سَماعِ الغِيبَةِ و سَماعِ ما لا يَحِلُّ سَماعُهُ... ؛
حق گوش، پاک داشتن آن از شنيدن غيبت است و نيز از آنچه شنيدنش حلال نيست.
... حَقُّ الصَّدَقَةِ أن تَعلَمَ أنَّها ذُخرُکَ عِندَ رَبِّکَ... ؛
حقّ صدقه، آن است که بدانى پس‏انداز تو نزد پروردگار است.
... أمّا حَقُّ الزَّوجَةِ فَأَن تَعلَمَ أنَّ اللّهَ جَعَلَها لَکَ سَکَناً و اُنساً فَتَعلَمَ أنَّ ذلِکَ نِعمَةٌ مِنَ اللّهِ عَلَيکَ فَتُکرِمَها و تَرفَقَ بِها... ؛
حقّ همسر، آن است که بدانى خداوند، او را مايه آرامش و انس تو قرار داده و بدانى او نعمتى است از جانب خدا بر تو؛ پس باید احترامش کنى و با او مدارا کنى.
... أمّا حَقُّ أخيکَ فَأن تَعلَمَ أنَّهُ يَدُکَ و عِزُّکَ و قُوَّتکَ، فَلا تَتَّخِذهُ سِلاحاً عَلى مَعصِيَةِ اللّهِ و لا عُدَّةً لِلظُلمِ لِخَلقِ اللّهِ و لا تَدَعَ نُصرتَهُ عَلى عَدُوِّهِ وَ النَّصيحَةَ لَهُ... ؛
حقّ برادرت آن است که بدانى او دست تو، سرافرازى و توان توست. او را وسيله‏اى براى نافرمانى خدا و ستم به ديگران قرار مده؛ يارى او را در برابر دشمنش فرو مگذار و خيرخواه او باش.
... أمّا حَقُّ جارِکَ فَحِفظُهُ غائِباً و إکرامُهُ شاهِداً و نُصرَتُهُ إذا کانَ مَظلوماً و لا تَتّبِع لَهُ عَورَةً فإن عَلِمتَ عَلَيهِ سُوءاً سَتَرتَهُ عَلَيهِ... ؛

براى خود دعا کند، خداوند دعايش را درباره خودش و آنها برآورده می‏کند.

۱۳۹.امام صادق علیه السلام: إذا ماتَ المُؤمِنُ فَحَضَرَ جِنازَتَهُ أربَعونَ رَجُلاً مِن المُؤمِنينَ فَقالُوا: اَللّهُمَّ إنّا لا نَعلَمُ مِنهُ إلاّ خَيرا و أنتَ أعلَمُ بِهِ مِنّا قالَ اللّهُ تَبارکَ و تَعالى: إنّي قَد أجَرتُ شَهادَتکُم وغَفَرتُ لَهُ ما عَلِمتُ مِمّا لاتَعلَمونَ؛
هرگاه مؤمنى از دنيا برود و چهل نفر از مؤمنان بر جنازه‏اش حاضر شوند و بگويند: «خدايا! ما جز نيکى از او نمى‏دانيم و تو به او آگاه‏تر از مايى»، خداوند مى‏گويد: من گواهى شما را پذيرفتم و آنچه را که شما [از او] نمى‏دانيد بخشيدم.

۱۴۰.پيامبر صلی الله علیه و اله: لَمّا اُسرِىَ بي إلَى السَّماءِ رَأيتُ رَحِما مُتَعَلِّقَةً بِالعَرشِ تَشکُو رَحِما إلى رَبِّها، فَقُلتُ لَها: کَم بَينَکَ و بَينَها مِن أبٍ؟ فَقالَت: نَلتَقي في أربعينَ أبا؛
شبى که مرا به آسمان بردند، ديدم که خويشاوندى بر آستان عرش آويخته شده است و از خويشاوند خود به پروردگارش شکايت مى‏کند. به او گفتم: بين تو و او چند پدر فاصله است؟ گفت: بعد از چهل پدر به هم مى‏رسيم.

۱۴۱.پيامبر صلی الله علیه و اله: مَن حَفِظَ مِن اُمَّتي أربَعينَ حَديثاً مِمّا يَحتاجونَ إلَيهِ مِن أمرِ دِينهِم بَعَثَهُ اللّهُ يَومَ القِيامَةِ فَقيهاً عالِماً؛
هر کس از امّت من چهل حديث، از آنچه در کار دينشان بدان نيازمند هستند، حفظ کند، خداوند در روز قيامت، او را دين‏شناسِ دانشمند برانگيزد.