مادامَ عَلَيهِ العَبدُ المُؤمِنُ... ؛
در انتظار گشايش باشيد و از رحمت خدا نااميد نباشيد؛ زيرا دوستداشتنىترين کار نزد خداوند، اميد به گشايش است تا بنده به آن پابند است.
... لا تَستَصغِروا قَليلَ الآثامِ فَإنَّ الصَّغيرَ يُحصى و يَرجِعُ إلَى الکَبيرِ... ؛
گناه اندک را کوچک مشماريد؛ زيرا خُردهاى آن به حساب آيد و کلان گردد.
... اِصطَنِعوا المَعروَفَ بِما قَدَرتُم عَلَى اصطِناعِهِ فَانَّهُ يَقي مَصارعَ السُّوءِ...؛
تا مىتوانيد کار نيک انجام دهيد؛ زيرا شما را از افتادن در جايگاههاى بدى نگاه مىدارد.
... زُوروا مَوتاکُم فَإنَّهُم يَفَرحونَ بِزَيارَتِکُم وَ ليَطلُبِ الرَّجلُ حاجَتَهُ عِندَ قَبرِ أبيهِ و اُمِّهِ بعَد ما يَدعُو لَهُما...؛
به ديدار مردگانتان برويد که به زيارت شما شاد مىشوند. آدمى بايد نياز خود را بر مزار پدر و مادرش، پس از دعا براى آنها، از خدا بخواهد.
... إذا ناوَلتُم السائِلَ الشَىءَ فَاسألوهُ أن يَدعُو لَکُم فَإنَّهُ يُجابُ فيکُم... وَليُرَدَّ الّذي يُناوِلُهُ يَدَهُ إلى فيهِ فَليُقبِّلَها فَإنَّ اللّه يَأخُذُها قَبلَ أن تَقَعَ في يَدِ السّائِلِ...؛
هرگاه به فقيرى چيزى داديد، از او بخواهيد که براى شما دعا کند؛ زيرا دعاى او در حق شما اجابت خواهد شد... و انسان بايد دستى را که با آن صدقه مىدهد، به دهان برساند و ببوسد؛ زيرا صدقه قبل از رسيدن به دست فقير، به دست خدا مىرسد.
... اِحذَروا الذُّنوبَ فَإنَّ العَبدَ لَيَذنَبُ فَيُحبَسُ عَنهُ الرِّزقُ...؛
از گناهان دورى کنيد؛ زيرا بنده گناه مىکند و [به همين دليل] روزىاش از او دريغ مىشود.
... الدَّاعِي بِلا عَمَلٍ کَالرَّامي بِلا وَتَرٍ؛
دعاگوى بدون کردار، مانند تيرانداز بدون زِه است.
... لا تُعاجِلوا الأمرَ قَبلَ بُلوغِهِ فَتَندَموا... ؛
پيش از وقت، در انجام دادن کار شتاب نکنيد که پشيمان مىشويد.
