عبد اللّٰه بن سنان(حدود 183 ق)

وی مولی بنی هاشم، از راویان امامی سده دوم هجری در کوفه به شمار می آید.[۱] عبد اللّٰه بن سنان را از اصحاب امام صادق(ع) شمرده اند و با آنکه در زمان امام کاظم(ع) زنده بوده است، ولی نقلی از ایشان ندارد.[۲] وی خزانه دار منصور، مهدی، هادی و رشید عبّاسی بوده است.[۳]

مکانت حدیثی

او محدّث و فقیه، به شمار می آید. از محدّثان وراویانی چون ابو الجارود، ابو حمزه ثُمالی، ابن ابی یعفور، اَبان بن تَغلِب و اسحاق بن عمّار، روایت کرده است و راویانی چون: ابو اُسامه، ابن ابی عُمَیر، ابن مسکان، عبد اللّٰه بن مغیره، یونس بن عبد الرحمان، از وی حدیث شنیده اند .[۴] نجاشی تصریح می کند که روایتی از امام کاظم(ع) نقل نکرده است،[۵] رجالیان، عبد اللّٰه بن سنان را به وثاقت و جلالت ستوده اند.[۶]

احادیث و آثار

در طریق هزار و ۴۴۱ سند در کتب اربعه در موضوعات و ابواب مختلف قرار دارد است. برای وی کتاب هایی در مباحث فقهی با نام های: کتاب الصّلاة (که به کتاب یوم و لیلة معروف است)؛ کتاب الصلاة الکبیر و کتاب فی سائر الأبواب من الحلال و الحرام ثبت کرده اند.[۷]

[۱] . همان: ج۲ ص۸ ش۵۵۶.

[۲] . رجال النجاشی: ج۲ ص۹ ش۵۵۵، رجال الطوسی: ص۲۶۴ ش۳۷۷۸ و ص۳۳۹ ش۵۰۵۳.

[۳] . معجم رجال الحدیث: ج۱۰ ص۲۰۹ ش۶۹۰۸.

[۴] . همان.

[۵] . رجال النجاشی: ج۲ ص۹ ش۵۵۵.

[۶] . همان: ج۲ ص۹ ش۵۵۵، رجال الکشّی: ج۲ ص۷۱۰ ش۷۷۰- ۷۷۱، الفهرست، طوسی: ص۱۶۵ ش۴۳۳.

[۷] . رجال النجاشی: ج۲ ص۹ ش۵۵۵.