امیرالمؤمنین(ع) هسته های خرما را به جای اینکه دور بریزد می کاشت و اینگونه هم اسراف نمی کرد و هم کمک می کرد به آبادانی.
الإمام الصادق(ع):
إنَّ أمیرَ المُؤمِنینَ(ع) کانَ یخرُجُ و مَعَهُ أحمالُ النَّوی ، فَیقالُ لَهُ: یا أبَا الحَسَنِ ما هذا مَعَک؟
فَیقولُ: نَخلٌ إن شاءَ اللّهُ، فَیغرِسُهُ فَلَم یغادِر مِنهُ واحِدَةً.
[۱]
امام صادق(ع):
امیر مؤمنان، از خانه بیرون می رفت و با خود، هسته خرما حمل می کرد. به وی گفته شد: ای ابو الحسن! اینها چیست؟
می فرمود: «إن شاءاللّه، درخت خرماست!».
آنها را می کاشت و هیچ یک خطا نمی رفت.
[۱]. الکافی ج ۵ ص ۷۵ ح ۹، حکمت نامه جوان ص۱۶۰.
