از نظر اسلام هیچکس نباید در خانه بنشیند و به عبادت و دعا مشغول شود به امید اینکه رزق و روزی را خدا می رساند.

امام صادق(ع) نهی فرمود از اینکه انسان به بهانه ی کنار گذاشتن دنیا، کسب و کار را کنار بگذارد

اگر خوراکی بدون پیمانه کردن و بی حساب و کتاب استفاده شود، نمی‌توان برای هزینه‌ی زندگی، برنامه‌ریزی صحیحی داشت.

وقتی که رسول خدا(ص) کاسبی را دید که رو و زیر خوراکی اش فرق دارد فریاد برآورد که: متقلب از ما نیست.

امام علی(ع) خرمافروشی را که با نیرنگ، جنسش را فروخته بود، مجبور به پس گرفتن کرد.

اهمیت صداقت در انجام کار برای دیگران در این حدیث به خوبی هویداست.

امام صادق(ع) از شخصی خواست تا عیبهای پنهان کالایش را به مشتری بگوید.

امام علی(ع) بازاریان را از خرید و فروش از راه حرام باز داشت.

شخصی که ورشکست شده بود از امام صادق(ع) راهنمایی خواست.

این ماجرا نشان می دهد که امام علی(ع) شخصا به بازار مسلمانان می رفت و امر به معروف و نهی از منکر می کرد و بر بازار نظارت داشت

امام علی(ع) با استری به بازار رفت و آنان را از کارهای ناشایست باز داشت.

حکایت از زبور داود(ع) در مورد پرسودتر بودن تجارت با خداوند

هرآنچه در بازار مسلمین دیده می شود، باید آن را پاک و حلال به حساب آورد.

وقتی که امام علی(ع) خبر شد که مسئول بازار اهواز، به اموال خیانت کرده، مجازات سنگینی برایش در نظر گرفت.

امیرالمومنین(ع) در بازار حضور می یافت و بازاریان را به تقوای الهی دعوت می کرد.

آسان گیری در خرید و فروش و قرض دادن و گرفتن، مورد سفارش قرار گرفته است.

طبق این حدیث، یک عامل فساد در بازار توجه شیاطین به بازار است.

نظارت و نصایح امام علی(ع) در مورد بازاریان در این حدیث آمده است.

شخصی که در مورد شغل پسرش از پیامبر(ص) مشورت خواست، حضرت به او سفارش کرد که از پنج شغل بپرهیزد

پیامبر اکرم(ص) دستش را درون باری از گندم فرو برد. وقتی که متوجه شد قسمت زیر و روی آن متفاوت است، به فروشنده تذکر داد.

شخصی خوراکی می فروخت. پیامبر(ص) بخاطر اینکه روی جنس او با زیر آن تفاوت داشت، فروشنده را سرزنش کرد.

مردی اموالش با حرام درآمیخته بود. امام علی(ع) برای پاک شدن اموالش، یک پنجم آن را گرفت تا در راهش مصرف کند.

امام رضا(ع) به خدمتکارانش توصیه کرده بود که هرگاه کسی را به کار می گیرند، قبل از کار، مزد او را تعیین کنند.

این ماجرا نشان می دهد که امام علی(ع) در زمان حکومتش شخصا در بازار حضور می یافته و نظارت می کرده است.

یکی از سخنان حکمت آموز و معروف میان مردم، این جمله است: «آدم خوش حساب شریک مال مردم است». این داستان در واقع در تأیید آن است و چه بسا آنچه میان مردم معروف شده، برگرفته از این حدیث باشد.

امیرالمؤمنین(ع) هسته های خرما را به جای اینکه دور بریزد می کاشت و اینگونه هم اسراف نمی کرد و هم کمک می کرد به آبادانی.

امام صادق(ع) در سختی افتادن برای کسب معاش را دوست داشت و مایل نبود که دیگران به جای او چنین زحمتی را به دوش کشند.

این داستان نشان می دهد که انبیا و امامان(ع) مقید به کار و تلاش شخصی برای جلب رزق و روزی مقید بوده اند حتی اگر کارگر و برده داشته اند.

برخی ناآشنایان با معارف اسلامی، هرتلاش دنیایی را ناپسند می شمارند در حالی که رسول گرامی اسلام(ص)، میان تلاش برای رفع نیاز و تلاش برای ثروت اندوزی و فخرفروشی، تفاوت قائل شده است. اولی را پسندیده و دومی را ناپسند شمرده است.