مقدّمه
سخنان نورانى پيشوايان شيعه جايگاه والايى در انديشه اسلامى دارد . گردآورى و عرضه زيباى آنها به تشنگان زلال معرفت اهل بيت هميشه مورد اهتمام عالمان بوده است . نوشته هاى متعدد با دسته بندى هاى گوناگون گواه اين عرضه و تقاضاى معنوى بوده است . شيوه غالب محدثان شيعه ، ترتيب احاديث بر پايه موضوع بوده است اما گاه احاديث را به ترتيب گوينده معصوم آن نيز مرتب و عرضه كرده اند .
اگر بتوانيم مفهوم «مسند» را توسعه داده و شامل هر كتابى بدانيم كه احاديث را به ترتيب گوينده حديث ، مرتّب كرده ، آنگاه كتاب الدرّة الباهرة مانند تحف العقول و نزهة الناظر ، از معدود كتاب هاى حديثى شيعه مى باشد كه به سبك مسندى نوشته شده است .
مؤلّف كتاب ، سخنان نورانى پيشوايان را گزينش كرده و در يك مجموعه كوچك ، به ترتيب معصومان : مرتب كرده است . سخنانى كه راهگشاى زندگى و كليد كاميابى اند و به كار بستن آنها ، مى تواند مايه تكامل انسان گردد . مؤلف كتاب در گلچين كردن احاديث موفق بوده و در ناميدن كتابش به مرواريد درخشان از صدف هاى پاك محق است . مرواريدهاى گران بهايى كه به رشته كشيدن آن ها ، به محمد بن مكّى ، مشهور به شهيد اول ، منسوب و قرن ها در تاريخ فرهنگ و حديث شيعه درخشيده است . در اينجا اين انتساب را بررسى مى كنيم .