روايات و آثار
آقاي خويي، رواياتى را که جميل در اسناد آن واقع شده، 570 مورد مى‌داند و رواياتى را که خود از امام باقر، امام صادق، امام کاظم و امام رضا عليهم السلام نقل کرده، به 239 مورد مي‌رسانَد. ۱ ابن‌دُرّاج، «اصل»ى داشته که گروه بسيارى آن را روايت کرده‌اند ۲ و نيز کتابى را با همکارى محمّد بن حُمْران تأليف نموده که حسن بن علىّ بن بنت الياس، آن را روايت کرده است. کتاب ديگرى را هم با مشارکت مُرازِم بن حکيم تدوين نموده که حسين بن عبيد الله، آن را روايت کرده است. ۳
11. عبد الله بن بُکَير بن اَعْين
عبد ا? بن بُکَير بن اَعْين، فقيه و متکلّم برجسته شيعه است که به فطحيه پيوست. وي يکى از ستارگان درخشان خاندان عريق و اصيل آل اَعْين است که به فقه و وثاقتش اعتراف شده و او را از اصحاب اجماع مى‌دانند. ۴ ابن بُکَير، فَطَحى مذهب بود؛ ولي در وثاقت او ترديدى نکرده‌اند. ۵ علّامه حلّى مي‌گويد:
من به روايت‌هاى او اعتماد مي‌کنم، اگرچه فاسد المذهب است. ۶
شيخ الطّائفه مى‌نويسد:
شيعيان، به اخبار فَطَحى‌ها، مثل عبداللّه بن بُکَير و… عمل کرده‌اند. ۷
البته گفتنى است که برخى از فقها (چون محقّق حلّى)، ۸ روايت‌هاى او را به دليل فَطَحى بودن وى نپذيرفته‌اند. شيخ مفيد، او را از فقهاى بزرگى مى‌داند که حلال و حرام الهى، فتاوا و احکام از ايشان اخذ مي‌شود و موردى براى طعن و ذمّشان نيست. ۹
1.معجم رجال الحديث، ج۵، ص۱۲۴ـ ۱۲۵.
2.رجال النجاشي، ص۱۲۶، ش۳۲۸؛ الفهرست، طوسي، ص۹۴، ش۱۵۴؛ خلاصة الأقوال، ص۹۲، ش۲۰۹.
3.رجال النجاشي، ص۱۲۶، ش۳۲۸.
4.اختيار معرفة الرجال، ج۲، ص۶۷۳، ش۷۰۵.
5.الفهرست، طوسي، ص۱۷۳، ش۴۶۳.
6.خلاصة الأقوال، ص۱۹۵، ش۶۰۹ .
7.عدّة الاُصول، ج۱، ص۳۸۱.
8.المعتبر في شرح المختصر، ج۱، ص۲۱۰.
9.جوابات أهل موصل، ص۲۵ و۳۷.
