241
مکتب حديثي شيعه در کوفه (تا پايان قرن سوّم هجري)

هشت. کتاب‌هاي اخبار مربوط به حوادث دوران خلفا و فتوحات

موضوعاتي مانند سقيفه، شورا و مقتل عثمان، اهميت فرقه‌اي ـ کلامي زيادي داشتند و راويان بزرگي در مورد آنها به تحقيق و تصنيف پرداخته‌اند. به غير از ابان بن عثمان ـ که قسمتي از کتابش به مبحث ردّه اختصاص داشت ـ ، ابو مِخْنف، هشام کلبي و ابراهيم ثقفي نيز کتاب الردّة نوشته بودند. ابو مخنف و ثقفي، کتاب السقيفة نيز نگاشته بودند. احمد بن ابراهيم ابي رافع نيز کتابي با عنوان الکشف فيما يتعلّق بالسقيفة، تحرير کرده بود. مورّخاني چون: ابو مخنف، ابراهيم ثقفي و ابن عقده، کتاب الشوري نوشتند.
در مورد فتوحات نيز، ابو مخنف، کتاب فتوح الإسلام، فتوح العراق، و فتوح خراسان را نوشت. کتاب‌هاي فتوح العراق، فتوح الشام، فتوح خراسان و فتوح فارس، از هشام کلبي است.
آنچه از اخبار خلفا در کوفه نوشته شده، کتابي با عنوان أخبار عمر و عثمان از ابراهيم ثقفي و کتاب‌هايي با عنوان مقتل عثمان از ابو مِخْنف، هشام کلبي و ابراهيم ثقفي موجود است. مجموع اين کتب، 21 مورد است.

نه. کتاب‌هاي مربوط به حوادث و قيام‌هاي عراق

اغلب مورّخان بزرگ کوفه، درباره غارت‌هاي معاويه در زمان خلافت امير مؤمنان
علي عليه السلام، کتاب‌هاي الغارات نوشته‌اند، از جمله: ابو مِخْنف، هشام کلبي، نصر بن مزاحم مِنْقري، ابراهيم ثقفي و منذر بن محمّد. در باره حکميت نيز، ابو مخنف و ثقفي، کتاب الحکمين را نگاشته‌اند.
در مورد قيام‌ها و نهضت‌هاي عراق ـ که پس از شهادت امام حسين عليه السلام به اوج خود رسيدـ ‌، کوفيان، کتاب‌هاي زيادي نوشته‌اند که ابو مخنف، با تحرير کتاب‌‌هاي: مقتل حجر بن عدي، أخبار زياد، أخبار المختار، أخبار الحجاج، أخبار محمّد بن أبي بکر، مقتل محمّد، أخبار ابن الحنفية، أخبار يوسف بن عمر، أخبار شبيب الخارجي، أخبار مطرف بن المغيرة بن شعبة، أخبار آل مِخْنف بن سليم، أخبار الحريث بن أسد (الخريت بن راشد)، الناجي وخروجه، بيشترين سهم را در اين باره دارد.
هشام کلبي نيز اين کتاب‌ها را نوشت: أخبار محمّد بن الحنفية، أخبار زيد، مقتل حجر بن عدي، مقتل رشيد و ميثم و جويرية بن مسهر و عين الوردة.
نصر بن مزاحم، أخبار محمّد بن ابراهيم و أبي السرايا (سري بن منصور شيباني) را به رشته تحرير درآورد.
ابراهيم ثقفي نيز، کتاب أخبار من قتل من آل ابي طالب، التوّابين، الأحداث، حروراء، أخبار يزيد، أخبار محمّد و ابراهيم، أخبار المختار و ابن الزبير نوشته بود.
کتاب‌هاي مختلفي نيز در مورد کوفه و فضايل آن نوشته ‌شده که عبارت‌اند از: الکوفه، از علي بن حسن بن فضّال، فضل (يا فضائل) الکوفة (و من سکنها)، از محمّد بن احمد بن خاقان، ابراهيم ثقفي و ابن عقده و کتاب فضل الکوفة علي البصرة، از محمّد بن عبيد الله زراري.
مجموع کتب مربوط به حوادث عراق، به 38 مورد مي‌رسد که رقم قابل توجّهي است و اين، به دليل مليت اين افراد و نيز تخصّص آنها در اين مبحث است.
ابراهيم ثقفي، کتابي با نام التاريخ به صورت مطلق داشته است. اين عنوان را مي‌توان مربوط به کتب رجالي، که «التاريخ» يا «الأخبار» در ابتدا براي آن به کار مي‌رفت، دانست؛ امّا با توجّه به اين که مؤلّف کتاب، به علم رجال شناخته نمي‌شود، احتمال تاريخي بودن آن، ‌بيشتر است. همچنين هشام بن حکم، کتابي با نام الأخبار داشته که با تحقيق آقاي مدرّسي، مي‌تواند نقلي از هشام درباره حجّيت خبر متواتر باشد. ۱ بدون اين فرض نيز، احتمال تاريخي
بودن اين کتابْ اندک است؛ زيرا هشام بن حکم، مورّخ به شمار نمي‌آيد.

1.همان، ص۳۲۶.


مکتب حديثي شيعه در کوفه (تا پايان قرن سوّم هجري)
240

هفت. کتاب‌هاي با موضوع غيبت امام و ملاحم آخر الزمان

در اين باره، کتاب‌هايي با عنوان الغيبة، از ابراهيم بن صالح اَنماطي، ۱ حسن‌ بن علي ‌بن ابي حمزه، فرزندش علي‌ بن حسن‌ بن علي، حسن بن محمّد بن سماعه، عبد الله بن جبله و علي بن عمر اعرج، ۲ به ثبت رسيده است. جالبْ آن است که اغلب اين افراد از واقفه هستند و به احتمال قوي، اين کتاب‌ها درباره امام غايب، از ديد مذهب آنها بوده و نه امام دوازدهم، از ديد شيعيان امامي. البته بدين امر تصريح نيز شده است، مثلاً نجاشي درباره عبد الله بن جبله مي‌نويسد: «وله کتاب الصفة في الغيبة علي مذهب الواقفة». يک کتاب الغيبة نيز به عبّاس بن هشام ناشري اسدي، ۳ نسبت داده شده است. البته به کوفي بودن اين راوي، تصريح نشده است؛ امّا با توجّه به قبيله وي (اسد)، احتمال کوفي بودن ايشان زياد است.
محمّد بن عيسي بن عبيد، کتاب التوقيعات و حسن بن علي بطائني نيز کتابي با نام القائم الصغير را داشته‌اند.
برخي نيز کتاب‌هاي الفتن و الملاحم نوشتند. اين دو عنوان، به هم نزديک بوده و اغلب به معناي حوادثي است که از قبل پيش‌بيني مي‌شود؛ ولي مي‌تواند به معناي عامّ تاريخ نيز باشد. افرادي چون: حسن‌ بن علي‌ بن ابي حمزه، حسن‌ بن علي‌ بن فضّال، اسماعيل‌ بن مهران سَکوني، علي‌ بن ابي صالح، جعفر بن محمّد بن مالک فزاري کوفي ۴ و حسن بن محمّد بن سماعه ، در اين زمينه کتاب داشتند.
با توجّه به مذهب اين راويان ـ که اغلب از واقفه و فطحيه و غير امامي هستند و نيز در علم تاريخ به معناي عامّ آن متخصّص نبودند ـ ، اين نظر تقويت مي‌شود که اين کتاب‌ها مربوط به حوادث پيش‌بيني شده در جهت پشتيباني از مذهب راوي بوده است.
همچنين، متني با عنوان ما يکون عند ظهور المهدي، به مفضّل بن عمر منسوب است. اين متن که در الهداية الکبري و با تفاوت‌هايي در مختصر البصائر آمده است، درباره اوضاع عالَم در زمان ظهور مهدي (عج) و اقدامات ايشان است. ۵
جمع کتاب‌هاي مربوط به غيبت و ملاحم، بالغ بر شانزده مورد است.

1.راوي کوفي و ثقه (همان، ش۱۳).

2.واقفي ضعيف الحديث (همان، ش۶۷۰).

3.همان، ش۷۴۱.

4.اين راوي، ضعيف الحديث و فاسد المذهب خوانده شده است (همان، ش۳۱۳).

5.ميراث مکتوب شيعه، ص۳۹۹.

  • نام منبع :
    مکتب حديثي شيعه در کوفه (تا پايان قرن سوّم هجري)
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1389
    نوبت چاپ :
    اول
    شمارگان :
    500
    قیمت :
    40000 ریال
تعداد بازدید : 126965
صفحه از 352
پرینت  ارسال به