سي و شش. اصل على بن اسماعيل بن شعيب بن ميثم بن يحيى تمّار کوفى (زنده در اوائل قرن سوم)
سيد در غياث سلطان الورى و اقبال الأعمال از آن نقل کرده است. در غياث سلطان الوري، به اين تأليف به عنوان «اصل کتابه» و در اقبال به صورت «کتاب اصله» اشاره شده است. مورد نقل شده در اقبال الأعمال، روايتى درباره امام سجّاد عليه السلام نقل مى‌کند که ايشان در هر روز از ماه رمضان، يک درهم صدقه مى‌داده تا مطمئن باشد که شب قدر، صدقه داده است. ابن طاووس، شرحي ارائه داده تا اين شبهه را که امام سجّاد عليه السلام شب قدر را مى‌دانسته يا نه، بر طرف کند. ۱
سي و هفت. اصل ابو الفرج ابان بن محمّد سندي بزّاز بجلى (زنده در نيمه اوّل قرن سوم)
ابن طاووس در إقبال الأعمال و کشف المحجّة از آن نقل کرده است. مورد نقل شده در إقبال الأعمال، روايت امام صادق عليه السلام درباره ظهور حضرت مهدى عليه السلام است. در کشف المحجّة، تعدادى از بنى الحسن شهادت مى‌دهند که مهدى(عج) از نسل جعفر صادق عليه السلام خواهد بود. ۲
سي و هشت. اصل روايت شده از حسن بن محبوب سَرّاد کوفى (م 224 ق)
اين اصل، در فتح الأبواب و إقبال الأعمال آمده است. در إقبال الأعمال، اين تأليف به عنوان اصل شناسانده شده است. ابن طاووس، از نسخه‌اى که تاريخ 373 ق، بر آن بوده، بهره برده است. مورد نقل شده، دعاى سحر ماه رمضان است. در يکى از عبارت‌هاى فتح الأبواب نيز، به اين تأليف، به عنوان اصل اشاره شده است. ابن طاووس در فتح الأبواب گفته که مى‌گويد، نسخه مورد استفاده‌اش، تاريخ ربيع الأوّل 314 ق را داشته است. در اين صورت، او دو نسخه مختلف از اين تأليف را ملاحظه کرده است. ۳
