بيست و پنج. کتاب «الزهد» حسين بن سعيد کوفي اهوازي
در سدههاي سوم و چهارم هجري، اين کتاب، بسيار مشهور بوده است، مثلاً شيخ صدوق در مقدّمه کتاب من لا يحضره الفقيه، از آن ياد کرده و آن را از کتب مشهور و مورد اعتماد خوانده است. کتابهاي حسين بن سعيد، آن قدر مشهور بود که کتابهاي ديگر راويان را با آنها ميسنجيدند و مثلاً درباره راوي ميگفتند: «له کتب مثل کتب الحسين بن سعيد». ظاهراً کتاب الزهد، به دورههاي بعدي نيز رسيد و مجلسي در بحار الأنوار، آن جا که اصول و کتابهاي مورد اعتماد را ياد ميکند، از اين کتاب نيز نام برده است. ۱ شيخ حرّ عاملي نيز اين کتاب را در اختيار داشته است. ۲ مؤلّف الذريعة، نسخهاي قديمي از اين کتاب را در کتابخانه تهراني در سامراء ديده بود. اين کتاب با تحقيق غلامرضا عرفانيان، به سال 1399ق، در قم به چاپ رسيد.
بيست و شش. كتاب «المؤمن» حسين بن سعيد
اين کتاب، به دست برخي از محدّثان متأخّر، همچون علّامه مجلسي و محدّث نوري رسيد و آن را از مصادر روايي خود قرار دادند. ۳ آقا بزرگ تهراني نيز کتاب را از اصول موجود معرفي ميکند و دو نام ديگر براي آن ذکر ميکند: کتاب ابتلاء المؤمن يا ما يبتلى به المؤمن. آقا بزرگ، نسخهاي از آن را در کتابهاي راجه فيضآباد نيز ديده بود. کتاب از هشت باب تشکيل شده است: 1. شدّة ابتلاء المؤمن؛ 2. ما خصّ الله به المؤمنين من الكرامات؛ 3. ما جعل الله بينهم من الاخاء؛ 4. حقّ المؤمن على أخيه؛ 5. قضاء حاجته؛ 6. زيارته؛ 7. اطعامه؛ 8. ما حرّمه الله من حرمته. ۴ اين کتاب نيز به سال 1404 و به کوشش انتشارات مدرسة الإمام المهدي عليه السلام در قم به چاپ رسيده است.
1.بحار الأنوار، ج۱، ص ۱۶.
2.وسائل الشيعة، ج۳۰، ص۱۵۶.
3.بحار الأنوار، ج۱، ص۱۶؛ خاتمة مستدرک الوسائل، ج۱، ص۱۰.
4.الذريعة، ج ۲۳، ص۲۷۸ ـ ۲۷۹.