به مناسبت کم اعتنایی مردی به همسرش، پیامبر اسلام(ص) پاداش فراوان برای توجه به همسر بیان فرمود.
الامام الصادق(ع):
إنَّ رَسولَ اللّهِ(ص) دَخَلَ بَیتَ اُمِّ سَلَمَةَ فَشَمَّ ریحا طَیبَةً، فَقالَ: أتَتکمُ الحَولاءُ؟ فَقالَت: هُوَ ذا هِی تَشکو زَوجَها، فَخَرَجَت عَلَیهِ الحَولاءُ، فَقالَت: بِأَبی أنتَ واُمّی إنَّ زَوجی عَنّی مُعرِضٌ، فَقالَ: زیدیهِ یا حَولاءُ، قالَت: ما أترُک شَیئا طَیبا مِمّا أتَطَیبُ لَهُ بِهِ وهُوَ عَنّی مُعرِضٌ، فَقالَ: أما لَو یدری ما لَهُ بِإِقبالِهِ عَلَیک. قالَت: وما لَهُ بِإِقبالِهِ عَلَی؟
فَقالَ: أما إنَّهُ إذا أقبَلَ اکتَنَفَهُ مَلَکانِ، فَکانَ کالشّاهِرِ سَیفَهُ فی سَبیلِ اللّهِ، فَإِذا هُوَ جامَعَ تَحاتُّ عَنهُ الذُّنوبُ کما یتَحاتُّ وَرَقُ الشَّجَرِ، فَإِذا هُوَ اغتَسَلَ انسَلَخَ مِنَ الذُّنوبِ.[۱]
امام صادق(ع):
پیامبر خدا(ص) وارد اتاق اُمّ سلمه شد و بوی خوشی را استشمام کرد و فرمود: «حَولاء، نزد شما آمده؟». اُمّ سلمه گفت: او این جاست و از شوهرش شکایت دارد. حولاء، نزد آن حضرت آمد و گفت: پدر و مادرم به فدایت! شوهرم، به من، بی اعتناست.
فرمود: «بیشتر به او بِرس، ای حولاء!». گفت: هیچ عطری نبوده که خودم را با آن برای او خوش بو نکنم ؛ امّا او همچنان از من روی گردان است! پیامبر(ص) فرمود: «کاش می دانست که با روی آوردنش به تو، چه پاداشی برای اوست!». حولاء گفت: او با رو آوردنش به من، چه پاداشی دارد؟
فرمود: «هر گاه روی آوَرَد، دو فرشته، او را در آغوش می کشند، و همانند کسی است که در راه خداوند، شمشیر بر کشد، و چون مجامعت کند، گناهان او همچون برگ درخت، فرو می ریزند و هر گاه غسل کند، از گناهان، جدا می شود».
[۱]. الکافی: ج ۵ ص ۴۹۶ ح ۴ عن إسحاق بن إبراهیم الجعفی، بحارالأنوار: ج ۲۲ ص ۱۲۴ ح ۹۳، دانشنامه قرآن و حدیث ج ۱۸ ص ۳۹۲.
