مردی اموالش با حرام درآمیخته بود. امام علی(ع) برای پاک شدن اموالش، یک پنجم آن را گرفت تا در راهش مصرف کند.
کتاب من لا یحضره الفقیه:
جاءَ رَجُلٌ إلی أمیرِ المُؤمِنینَ(ع) فَقالَ: یا أمیرَ المُؤمِنینَ، أصَبتُ مالاً أغمَضتُ فیهِ، أفَلی تَوبَةٌ؟ قالَ: اِیتِنی بِخُمُسِهِ، فَأَتاهُ بِخُمُسِهِ، فَقالَ: هُوَ لَک، إنَّ الرَّجُلَ إذا تابَ تابَ مالُهُ مَعَهُ.[۱]
کتاب من لایحضره الفقیه:
مردی نزد امیر مؤمنان(ع) آمد و گفت: ای امیر مؤمنان! من بدون توجّه به حلال و حرام، مالی را به دست آورده ام. آیا راه توبه ای برایم هست؟ فرمود: «یک پنجمِ آن را به من بده». مرد، یک پنجمش را به ایشان داد. امام(ع) فرمود: «اکنون بقیه اش برایت حلال است. انسان هر گاه توبه کند، مال او هم با او توبه می کند [و پاک می شود]».
[۱]. کتاب من لا یحضره الفقیه: ج ۲ ص ۴۳ ح ۱۶۵۵، وسائل الشیعة: ج ۶ ص ۳۵۳ ح ۱۲۵۹۶، دانشنامه قرآن و حدیث ج ۱۸ ص ۸۶.