معيارِ شناسايي منابع حديث و جايگاه آن در استناد و تخريج
سال
/ شماره پیاپی
/
صفحه
چکیده :
در يک تقسيم، کتب حديث به دو گروه منبع و واسطه منشعب مي‌شوند. معمولاً به کتب قديمي‌تر که حاوي تعداد قابل توجّهي از احاديث است، «منبع» مي‌گويند. اين کتاب‌ها بيشتر، در استنادات علمي، استفاده مي‌شود. براي معرّفي دقيق کتب منبع، به مبنا و ملاک روشني نياز است تا در شناسايي مصداق‌ها، اختلاف و خطا به کمترين حد برسد. اين ملاک را با مراجعه به لغت و استعمال مي‌توان کشف کرد و از آن در روش تحقيق در علوم حديث بهره گرفت؛ پس از تحليل ملاک شناسايي کتاب‌هاي منبع، مي‌توان استانداردهايي را براي جايگاه مراجعه به اين کتب در مقابل «کتب واسطه» حديثي تعريف کرد. کاربرد اين موضوع، در مطالعات و پژوهش‌هاي محتوايي حديثي، ضابطه‌مند کردن شناسايي «منابع» براي مراجعات است و نيز مصدريابي روايات را به مرزهاي استاندارد نزديک مي‌کند.
کلیدواژههای مقاله :
