هنگامي که ابوبکر حضرت فاطمه عليها السلام را از تصرّف در فدک منع کرد و وکيل او را اخراج نمود، امام علي عليه السلام به مسجد رفت، در حالي که ابوبکر نشسته بود و مهاجران و انصار گرد او را گرفته بودند. فرمود: اي ابوبکر، چرا فاطمه عليها السلام را از تصرّف در عطاي پيامبر صلي الله عليه وآله به او، منع کردي و وکيلش که ساليان متمادي در آن کار مي‌کرد، اخراج کردي؟! ابوبکر گفت: فدک غنيمت مسلمانان است. اگر او شاهدان عادل بياورد، برمي‌گردانم و الا حقّي در آن ندارد.
امام علي عليه السلام فرمود: اي ابوبکر، درباره‌ي ما برخلاف ديگر مسلمانان حکم مي‌کني؟! ابوبکر گفت: نه. امام عليه السلام فرمود: به من بگو اگر در دست مسلمانان چيزي باشد و من درباره‌ي آن ادّعايي کنم، از چه کسي بينه (شاهد) مي‌خواهي؟ جواب داد: از تو. امام عليه السلام فرمود: اگر در دست من چيزي باشد و مسلمانان درباره‌ي مالکيّت آن ادّعايي کنند، از من بيّنه مي‌خواهي؟ ابوبکر ساکت شد. عمر گفت: اين غنيمت مسلمانان است و ما با تو در چيزي خصومت نداريم. ب) علي‌ بن محمّد بن عبدالله عن بعض أصحابنا أظنّه السيّاري عن علي ‌بن أسباط قال: لمّا ورد أبوالحسن موسي عليه السلام... قال: إن الله تبارک و تعالي لمّا فتح علي نبيّه صلي الله عليه وآله فدکاً و ما والاها، لم يوجف عليه بخيل و لا رکاب فأنزل الله علي نبيه صلي الله عليه وآله: «وَ ءَاتِ ذَالقُربَي حَقَّهُ.» فلم يدر رسول‏الله صلي الله عليه وآله من هم. فراجع في ذلک جبرئيل و راجع جبرئيل عليه السلام ربّه فأوحي الله إليه أن ادفع فدک إلي فاطمة عليها السلام. فدعاها رسول‏الله صلي الله عليه وآله فقال لها: يا فاطمة إن الله أمرني أن أدفع إليک فدکاً. فقالت: قدر قبلت يا رسول‌الله، من الله و منک. فلم يزل وکلاؤها فيها حياة رسول‏الله صلي الله عليه وآله فلما ولّي أبوبکر أخرج عنها وکلاءَها، فأتته فسألته أن يردها عليها. فقال لها: ائتيني بأسود أو أحمر يشهد لک بذلک. فجاءت باميرالمؤمنين عليه السلام و امّ‌ايمن فشهدا لها فکتب لها بترک التعرّض. فخرجت و الکتاب معها فلقيها عمر فقال: ما هذا معک يا بنت محمّد؟ قالت: کتاب کتبه لي ابن أبي‌قحالة: قال أرينيه. فأبت. فانتزعه من يدها و نظر فيه ثمّ تفل فيه و محاه و خرقه. فقال لها: هذا لم يوجف عليه أبوک بخيل و لارکاب ... .¹