پيامبر فرمود: ما پيامبران ارث نمي‌گذاريم و آنچه از ما مي‌ماند، صدقه است. همسر او، علي براي نفع بردن گواهي مي‌دهد و امّ‌ايمن زني صالح است، اگر شخص ديگر با او بود، به او اعتنا مي‌کرديم.
حضرت فاطمه عليها السلام گريان و غمگين از نزد آن دو رفت؛ پس از آن علي عليه السلام نزد ابوبکر به مسجد رفت و مهاجران و انصار گرد او بودند. فرمود: اي ابوبکر! چرا فاطمه را از ميراث رسول‌خدا منع کردي! در حالي که در زمان حيات پيامبر مالک آن شده بود؟ ابوبکر جواب داد: اين غنيمت مسلمانان است. اگر شاهد آورد که پيامبر به او داده است، برمي‌گردانم و الا حقّي در آن ندارد. اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: اي ابوبکر! آيا برخلاف حکم خدا که درباره‌ي مسلمانان است، درباره‌ي ما حکم مي‌کني؟ گفت: نه. فرمود: اگر در دست مسلمانان چيزي باشد که مالک آن هستند و من درباره‌ي آن مال، ادّعاي مالکيّت کنم، از چه کسي دليل مي‌خواهي؟ گفت: از تو... . ب) أبومحمّد عن عبدالله بن سنان عن أبي‌عبدالله عليه السلام قال:
«لما قبض رسول‌الله صلي الله عليه وآله و جلس أبوبکر مجلسه بعث إلي وکيل فاطمة ـ صلوات الله عليها ـ فأخرجه من فدک. فأتته فاطمة عليها السلام فقالت: يا أبابکر ادّعيت أنک خليفة أبي و جلست مجلسه و أنک بعثت إلي وکيلي فأخرجته من فدک و قد تعلّم أن رسول‌الله صلي الله عليه وآله صدّق بها عليّ و أن لي بذلک شهوداً؟ فقال لها: إن النبي صلي الله عليه وآله لا يورث. فرجعت إلي علي عليه السلام فأخبرته. فقال: ارجعي إليه و قولي له: زغمت أن النبي صلي الله عليه وآله لا يورث و ورث سليمانُ داودَ و ورث يحيي زکريا و کيف لا أرث أنا أبي؟ فقال عمر: أنت معلّمة. قالت: و إن کنت معلّمة فإنما علمني ابن‌عمي و بعلي. فقال أبوبکر: فإن عايشة تشهد و عمر أنهما سمعا رسول‌الله صلي الله عليه وآله و هو يقول: إن النبي لا يورث. فقالت: هذا أوّل شهادة زور شهدا بها في الإسلام ثمّ قالت: فإن فدک إنما هي صدق بها عليّ رسول‌الله صلي الله عليه وآله و لي بذلک بيّنة. فقال لها: هلمي ببينتک. قال: فجاءت بامّ‌ايمن و علي عليه السلام... .»1
