يادگار گذاشته است و مي‌توان گفت سهم شيخ طوسي در علوم اسلامي از همه‌ي دانشمندان شيعه بيشتر است؛ زيرا شيعه چهار مرجع حديثي^۱ و چهار مرجع رجالي^۲ دارد و سهم شيخ طوسي از اين هشت مرجع درست پنج برابر هر شخص ديگري است؛ زيرا دو اصل حديثي و سه اصل رجالي تأليف شيخ طوسي است؛ يعني، از هشت اصل معتبر علمي شيعه، شيخ طوسي به تنهايي پنج اصل را نگاشته است. اجازات، طرق و اسناد شيخ طوسي نيز از جايگاه علمي بالايي برخوردار بوده و مورد توجّه فقيهان و محدّثان قرار گرفته است.استاد فقيد عبدالعزيز طباطبايي در اين زمينه مي‌نويسد:
«در رشته‌ي اجازات، دانشمندان و سلسله اسناد محدّثان شيعه همه به شيخ طوسي منتهي مي‌شود و به دور نام او مي‌چرخد.»
اجازات را که بررسي مي‌کنيم، مي‌بينيم هر دانشمندي و هر محدّثي که اجازه‌اي براي کسي نوشته، اجازات و روايات و اسانيد خود را مختصر يا مفصّل تا به شيخ طوسي مي‌رساند، بزرگان علما همه به اين معني تصريح دارند. سبب اين‌که شيخ طوسي مدار اسناد و اجازات و محور طرق و روايات قرار گرفته است، معلول چند عامل است:
1. شخصيّت علمي و موقيعت اجتماعي شيخ طوسي؛
2. تأليف دو کتاب از کتب اربعه‌ي حديثي؛
3. تأخّر شيخ طوسي از شيخ کليني و شيخ صدوق؛ (تمام اسناد و اجازات محدّثاني که از مشايخشان شروع مي‌شود و به بالا مي‌رود، ابتدا به شيخ طوسي مي‌رسد، طرق و اسانيد شيخ هم به کليني و صدوق معلوم است و لذا اگر اجازات و اسناد خود را تا به شيخ طوسي برسانند، کافي است؛ زيرا از شيخ به بعد واضح و روشن است.)
4. تأليف سه کتاب از چهار کتاب اصلي رجال شيعه؛^۳ به‌ويژه کتاب الفهرست که طرق و اسانيد مصنّفات و اصول شيعه و روات حديث و اصحاب ائمّه عليهم السلام در آن ضبط و مشخّص است.