احادیث داستانی پیوستن حرّ به امام حسین(ع)

تاریخ الطبری عن عدی بن حرملة ـ فی خَبَرِ التحاقِ الحُرِّ بنِ یزیدَ الرِّیاحِی بِرَکبِ الحُسَینِ(ع) یومَ عاشوراء ـ:

ثُمَّ ضَرَبَ فَرَسَهُ فَلَحِقَ بِحُسَینٍ(ع) فَقالَ لَهُ: جَعَلَنِی اللّهُ فِداک یابنَ رَسولِ اللّهِ، أنَا صاحِبُک الَّذی حَبَستُک عَنِ الرُّجوعِ، وسایرتُک فِی الطَّریقِ، وجَعجَعتُ بِک فی هذَا المَکانِ. وَاللّهِ الَّذی لا إلهَ إلّا هُوَ ما ظَنَنتُ أنَّ القَومَ یرُدّونَ عَلَیک ما عَرَضتَ عَلَیهِم أبَدا... وإنّی قَد جِئتُک تائِبا مِمّا کانَ مِنّی إلی رَبّی، ومُواسِیا لَک بِنَفسی حَتّی أموتَ بَینَ یدَیک، أ فَتَری ذلِک لی تَوبَةً؟

قالَ: نَعَم، یتوبُ اللّهُ عَلَیک، ویغفِرُ لَک، مَا اسمُک؟ قالَ: أنَا الحُرُّ بنُ یزیدَ.

قالَ: أنتَ الحُرُّ کما سَمَّتک اُمُّک، أنتَ الحُرُّ إن شاءَ اللّهُ فِی الدُّنیا وَالآخِرَةِ، اِنزِل. قالَ: أنَا لَک فارِسا خَیرٌ مِنّی راجِلاً، اُقاتِلُهُم عَلی فَرَسی ساعَةً، وإلَی النُّزولِ ما یصیرُ آخِرُ أمری. قالَ الحُسَینُ: فَاصنَع یرحَمک اللّهُ ما بَدا لَک.[۱]

تاریخ الطبری ـ به نقل از عدی بن حرمله، در یادکرد پیوستن حرّ بن یزید ریاحی به کاروان امام حسین(ع) در روز عاشورا ـ:

آن گاه اسبش را هی کرد و به حسین(ع) پیوست و به ایشان گفت: خداوند، مرا فدای تو کند، ای فرزند پیامبر خدا! منم آن همراه تو که جلوی بازگشت تو را گرفتم و در راه، گام به گامِ تو آمدم و در این مکان، تو را باز داشتم. به خدایی که جز او معبودی نیست، سوگند که هرگز گمان نمی کردم این جماعت، پیشنهاد تو را رد کنند.... من در حالی به سوی تو آمدم که از آنچه از من سر زد، به خدایم توبه می کنم و با جانم به تو یاری می رسانم تا آن که در برابرت جان دهم. آیا این عملِ مرا توبه می بینی؟

امام(ع) فرمود: «آری. خداوند بر تو می بخشد و تو را می آمرزد. نامت چیست؟».

گفت: حرّ بن یزید.

فرمود: «تو حر (آزاده) هستی، همان گونه که مادرت نامیدت. تو به خواست خدا در این سرا و آن سرا آزادی. پیاده شو».

او گفت: ای امام! اگر سواره باشم، برای تو بهتر از آنم که پیاده باشم. ساعتی با اسبم با آنها پیکار خواهم کرد و فرود آمدن من، پایان کار من خواهد بود.

امام(ع) فرمود: «رحمت خدا بر تو باد! هر چه می خواهی، بکن».

[۱]. تاریخ الطبری: ج ۵ ص ۴۲۷، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۰، ص ۱۵۸.