(النساء، 129) تعارض وجود دارد. در حالى كه از نظر روايات، منظور از عدالت در آيـه نخست، عدالت در هزينه و نفقه، امّا در دوّمى، عدالت در دوست داشتن و مودّت. (تفسير العياشي، ج 1، ص 207، ر.ك. مناهج البيان ، جزء 4 ، ص 185).

5ـ3 . تقييد مطلق

برخى احكام و گزاره هاىِ مطلق قرآن، در احاديث تقييد شده است. به عنوان مثال ، حكم وصيت در آيه «فَإِن كانَ لَكُم وَلَدٌ فَلَهنَّ الثُّمنُ مِمّا تَركتُم مِن بَعدِ وَصيّةٍ تُوصونَ بِها أَو دَينٍ» (نساء،12) به صورت مطلق آمده و ممكن است بر اساس آيه گفته شود كه شخص مى تواند درباره تمامى اموال خود وصيت كند. در حالى كه اطلاق وصيت، بر اساس سنّت تقييد خورده و وصيت در باره ثلث اموال نافذ است.( ر.ك.الكافى، ج 7، ص 10 و11).

6ـ3. تخصيص عام

برخى عمومات قرآنى در احاديث تخصيص خورده است. براى نمونه در آيه «وَ لَكُم نِصفُ ما تَركَ أَزواجُكُم» (نساء، 12)، عبارت «ازواجكم» افاده عام مى كند و انواع زوج ـ اعم از نكاح دائم و منقطع ـ را شامل است.از آن رو كه جمع و مضاف به معرفه است. عموم آيه به وسيله سنّت تخصيص خورده و توارث تنها در ازدواج دائم معتبر است. بر طبق روايت تهذيب الأحكام، عبداللّه بن عمرو گويد: از امام صادق عليه السلام در باره متعه (ازدواج موقت) پرسيدم، حضرت فرمود: « از سوى خدا و رسولش براى تو حلال است. گفتم: حدّ آن چيست؟ فرمود: از جمله حدودش آن است كه از او ارث نبرى و او از تو ارث نبرد» .(تهذيب الاحكام، ج 7، ص 265، ح 68).

7ـ3. تبيين مجمل

بسيارى از احكام، معارف اخلاقى و اعتقادى و قصص، در قرآن به صورت مجمل آمده كه شرح و تبيين آنها در سنّت آمده است. در قرآن آمده «أَقيمُوا الصَّلاةَ و آتُوا الزَّكاةَ» (البقره، 43) امّا شرايط، چگونگى و جزئيات اقامه نماز و پرداخت زكات در سنّت آمده است. تفصيل داستانهاى قرآن مانند: سرگذشت پيامبران، اصحاب كهف، پرندگان