167 ـ 611].
باب دوم ـ پاسخ به مطالبى كه درمورد احاديث تقيه در كافى گفته اند [ ج 1، ص 613 ـ 739 ].
باب سوم ـ بداء و پاسخ به تهمت ها و افترائاتى كه به شيعه در مورد آن زده اند [ ج 2، ص 7 ـ 213 ].
باب چهارم ـ نسبت دادن عقيده تحريف قرآن به شيعه و پاسخ آن [ ج 2، ص 215 ـ 503 ].
پس از اين چهار باب، در فصل «خلاصة البحث و نتائجه» [ ج 2، ص 505 ـ 568]. خلاصه اى از كلّ مطالب كتاب آمده است.
پايان بخش كتاب، چهار فهرست فنى (آيات، احاديث، اعلام، منابع) است. آنگاه فهرست اجمالى و فهرست تفصيلى مطالب كتاب در پى مى آيد.
قبل از مرور كلّى بر مباحث كتاب، بايد تذكّر داد كه در ميان 672 منبع اين كتاب، نزديك به نيمى از آن، مصادر اهل تسنن است، كه از سويى كتب مرجع آنان (در حوزه تفسير، حديث، فقه، كلام، تاريخ و مانند آن) و از سوى ديگر، كتابهاى ردّ بر شيعه را ـ كه در سالهاى اخير در مصر و اردن و عربستان وپاكستان و...منتشر شده ـ در بر مى گيرد. كثرت منابع، بيان دقيق مشخصات كتابشناسى آنها، و اشاره دقيق به نشانى مطالب در پانويس ها، اعتماد خواننده را به كتاب بر مى انگيزد.
1.3.2. باب اول
اين باب، خود، در حدّ كتابى مستقلّ ـ بيش از 440 صفحه ـ مباحثى در باره حضرت مهدى عليه السلام در بر دارد، با اين عناوين:
* خاورشناسان در مورد عقيده به امام مهدى عليه السلام چه گفته اند ؟و برخى از نويسندگان مسلمان چگونه از آنها پيروى كرده اند؟
* پاسخ به آنچه منكران اعتبار احاديث مهدويت مى گويند (سخنان ابن خلدون، فقدان صحيح مسلم و بخارى از اين احاديث، اختلاف و تعارض احاديث مهدويت، و...).
* نقل سخنان بيش از پنجاه تن از دانشمندان اهل تسنن، كه احاديث مهدويت را