يافته است؟
نويسنده ضمن پاسخ به اين پرسش، سخنان جمعى از مفسّران اهل تسنّن را مى آورد كه درباره امكان تغيير قضا و قدر، ونيز درباره محو واثبات سخن رانده اند.
* آيا عقيده شيعه به بداء، بدان معنى است كه ـ العياذبالله ـ خداوند حكيم را به جهل منسوب مى دارد؟ نويسنده، ضمن بيان تفصيلى در اين مورد، درباره جايگاه بداء در نظام انديشه شيعه اماميه سخن مى گويد. پس از آن، نگاهى بر چهار گروه از احاديث بداء مى افكند و به پرسش هايى كه درباره آنها مطرح شده ، پاسخ مى گويد.
4.3.2. باب چهارم
نويسنده در اين باب، ثابت مى كند كه عقيده به تحريف قرآن، بيش از كتب شيعه، در كتابهاى اهل تسنّن بيان شده است. در ضمن اين فصل، به پرسشى فرعى ـ امّا مهم ـ پاسخ داده مى شود كه آيا نگاه شيعه به كتاب كافى، مانند ديدگاه اهل تسنن در مورد صحيح بخارى است؟
نويسنده در همين باب، بيان مى دارد كه احاديثى كه در كتاب كافى آمده ومخالفان، آنها را دالّ بر تحريف دانسته اند، به معناى تحريف نيست، بلكه توضيحات تفسيرى امامان معصوم عليهم السلام بر آيات است.
در پايان بايد گفت: اين كتاب، با زاويه ديد خاصّ خود، جاى خالى رادر پژوهش هاى مربوط به كتاب كافى (و به عبارت بهتر: در مورد عقايد شيعه اماميه) پر كرده است. چنين پژوهش هايى به طور پيوسته بايد ادامه يابد، تا جديدترين پرسش ها را درباره اين كتاب جاودانه وديگرآثار ارزشمند شيعى را پاسخ گويد.

3. الكلينى و الكافى / عبدالرسول الغفّار، قم: مؤسسة النشر الاسلامى، 1416 ق، / 1374 ش، 589 ص.

1.3. نويسنده، اين كتاب را براساس پژوهشى در دانشگاه عليگره هند، به سامان آورده و در هفت فصل عرضه كرده است:
فصل اول - تاريخ تدوين حديث در شيعه: مدينه، كوفه، قم، بغداد، نجف، كربلا،