محقق كتاب، نمونه اى از اشتباه در ضبط اسماء راويان حديث را بيان كرده است.
روش تحقيق و شيوه هاى ضبط اسامى، همراه باذكر عناوين مصادر و مآخذ تحقيق در اين مقدمه بيان شده است.
2.4. متن اثر از صفحه 17 تا 200 به ترتيب حروف الفباى عربى تنظيم شده است . الفاظ ، واژه ها و اسامى با دقت در اعراب صحيح كلمات آورده شده است. در اين كتاب، علاوه بر ذكر اسامى راويان به نكات زيادى نيز توجه شده است ازجمله:
ـ معرفى اسامى مشابه در ذيل يك نام مانند
اُبَيْربن العلاء : بنوأبير قبيلة
: و عصمة بن اُبير جمالى (در رديف ع نيز ذكر شده)
: عويف بن الاضبط بن اُبير صحابى ايضا (ص 18) (در رديف ع نيز ذكر شده است).
ـ معرفى اسامى كه به گونه هاى ديگر نيز تلفظ شده است مانند:
اُثيع بن الي شرح بن سدد و قبل: وُثَيْع،
: زيد بن اثيع ويقال يُثَيع (ص 19)،
ـ معرفى اماكن و رجال منسوب به آنها، مانند: خُرّم (ص 69)، جُلُود (ص 52).
ـ معرفى قبائل و رجال منسوب به آنها، مانند: الاجارب (ص 19)، خُدَعَة (ص 68).
ـ معرفى مشاغل و حرفه ها، مانند: ورّاق (ص 195)، الخزاّز (ص 69)، الغرّاد (ص 143).
ـ معرفى انساب ، مانند: الآدمّى (ص 17)، اَلاُسوارى (ص 23)، الاُعبودى (ص 25). الطـريحى (ص 126).
ـ معرفى القاب مشترك ميان چند راوى، مانند: الاُسيّدى (ص 23 ـ 24)، السِنّجى (ص 108).
ـ معرفى واژه هاى يكسان با تعيين اختلاف در اعراب يـا تشديد، مانند: السَمَعى و السِمَعى (ص 107)، الغَزالى و الغزّالى (ص 143).
ـ معرفى زنان راوى مانند: سُعاد (ص 102)، السعدة (ص 102)، سَمَانة (ص 106)، عبلة (ص 130)، غرام (ص 143)، الفحّام (ص 146).