امّا «الم» فى اول البقرة، فمعناه: انا اللَّه الملك. و امّا «الم» فى اوّل آل عمران، فمعناه: انا اللَّه المجيد. (۹: ج ۸۹، ص ۳۷۴)
روزى زنديقى از بنى‏اميه به حضور امام صادق عليه السلام رسيد و در مورد حروف مقطّعه پرسيد. حضرتش، براساس «المص» (اعراف (۷) / ۱)، در سال 161 حكومت بنى‏اميه سرنگون مى‏شود. (9: ج 10، ص 163) همچنين حديث مفصل امام حسن عسگرى عليه السلام در مورد حروف مقطّعه حقايقى دارد. (9: ج 10، ص 14) در يك حديث، اميرالمؤمنين عليه السلام از روى «حمعسق»، قضاياى حادثه تا دامنه قيامت در امّت اسلام را استخراج فرمود. (9: ج 16، ص 87)
در حديث ديگر آمده كه امام حسين عليه السلام در پاسخ به شخص سائل در مورد معنى «كهيعص» فرمود:
لو فسّرتها لك، لمشيت على الماء. (۱۰: ج ۱۱، ص ۴۳۲)
در حديث ديگر، حضرت بقية اللَّه‏ارواحنا فداه، «كهيعص» را به قضاياى عاشورا تأويل نمود. (9: ج 44، ص 223)
اين تأويل‏هاى مختلف، نشان از اين دارد كه قرآن را بطون مختلفى است، كه تنها برخى از آن به گوش ما رسيده است.
در مقام معراج، در خلوتگاه «فأوحى الى عبده ما اوحى» (نجم (۵۳) / ۱۰) هزاران هزار سرّ به پيامبر گفته شد كه اجازه بازگوى آن به ديگران را ندارد. كليدهايى براى برخى از اين اسرار در اختيار ائمه عليهم السلام قرار دادند كه علم آن را در شب‏هاى قدر به امام زمان عليه السلام مى‏آموزند. اين علوم در اختيار «من عنده علم الكتاب» (رعد (۱۳) / ۴۳)است، نه هركس و ناكسى.
اسرارى كه در آيات قرآن است، سبب مى‏شود كه انسان از حرق، غرق، درندگان، دردهاى جسمى، شرّ دزدان و مانند آن در امان بماند. امّا اين علم فقط نزد اهل علم قرآن است، كه گوشه‏هايى از آن را برايمان بازگفته‏اند. (8: ج 2، ص 624)