مىتواند به حقايق شامخهاى مانند آيةالكرسى و ديگر الهيّات شامخ قرآن پهلو بزند؟
پس بطور خلاصه مىگوييم:
با وجود گسترش علوم، گسترش دامنه تعليم و تعلّم، تلاشهاى وسيع مخالفان اسلام در جهت مبارزه با اين برهان استوار الهى، و اجتماع آنها بر اين تلاشها، هنوز نتوانستهاند مانند قرآن بياورند، وگرنه خود را از زحمتِ آن همه جنگها مىرهانيدند. همچنين به برهان عقلى روشن شد كه تا آخر عمر دنيا نيز نخواهند توانست چنين كنند.
اكنون كه خداوند، اين نعمت والاى خود را در اختيار ما نهاده و توفيق ايمان آوردن به آن را نيز به ما داده، بجاست كه از ژرفاى درون بگوييم:
الحمد للَّه الذى هدانا لهذا و ما كنّا لنهتدى لولا أن هدانا اللَّه. (اعراف (۷) /43)
فهرست منابع
1. قرآن.
2. ابنطاووس. مهج الدعوات. قم: دارالذخائر، 1411 ق.
3. حرّ عاملى، محمّدبن حسن. وسائل الشيعه. قم: آل البيت، 1409ق.
4. شريف رضى. نهج البلاغه. قم: دارالهجرة.
5. صدوق، محمّدبن على. التوحيد. قم: جامعه مدرسين، 1398 ق.
6. - . كمالالدين. تهران: دارالكتب الاسلامية، 1395 ق.
7. طوسى، محمّدبن حسن. تهذيب الاحكام. تهران: دارالكتب الاسلامية، 1365 ش.
8. كلينى، محمّدبن يعقوب. الكافى. تهران: دارالكتب الاسلامية، 1365 ش.
9. مجلسى، محمّد باقر. بحارالانوار. بيروت: الوفاء، 1404 ق.
10. مرعشى، سيد شهابالدين. ملحقات احقاق الحق. قم: مكتبة المرعشى.
